Lifestyle – Pagina 4

Onder de 3 – Laatste trainingsweek

Vorige week was de laatste trainingsweek voor mijn marathon. En het was ineens een stuk warmer. Temperatuurverschillen zijn altijd wennen, maar het ging relatief goed. De trainingen waren niet heel lang of intensief meer zo in de laatste week.

Gek genoeg had ik helemaal geen zin in de laatste duurtraining. Met 20 kilometer was het geen heel lange loop maar op het moment had ik zoiets van ik blijf lekker in bed liggen.

Toch maar uit bed gekomen en gelukkig ging het na een paar kilometer weer als vanzelf. Gaandeweg werd het steeds iets warmer met op een gegeven moment temperaturen van boven de 20 graden. Dat zou voor de marathon zeker niet ideaal zijn. Hopelijk zakken de temperaturen gedurende deze week wat.

Ik ga het doel, het lopen van een marathon onder de 3 uur nog niet halen. Daar ben ik simpelweg nog niet snel genoeg voor. Maar doordat ik dit doel heb gesteld en een nieuwe manier van trainen ben gaan volgen heb ik wel goede vooruitgang geboekt. Door buiten mijn comfort zone te trainen heb ik veel geleerd over wat ik wel en niet kan. Tevens weet ik nu dat geleidelijk je grenzen verleggen er voor zorgt dat er op termijn toch weer verbetering optreedt. Iets wat ik op andere gebieden ook nog hoop te doen.

Nu komt het aan op uitrusten en energie opladen , wat ook altijd weer een gek moment is. Je bent helemaal uit je ritme. Ik kan mij gelukkig goed inhouden en heb niet de neiging om alsnog te gaan lopen en mezelf daarmee onnodig te belasten. Nu is het wachten en hopen op goede omstandigheden. Ik zal een race verslag schrijven om te laten weten hoe het gegaan is. Ik kan niet wachten.

Onder de 3 – Trainingsweek 14

Alweer een week voorbij. Het gaat snel, het einde van het schema is in zicht. De grote dag ook. Onder de 3 uur is waarschijnlijk nog niet helemaal haalbaar. Daarvoor is het nieuwe deurtempo nog maar te kort op het juiste niveau. Het avontuur gaat denk ik nog even verder na de aankomende marathon. Maar de nieuwe manier van trainen en het aangepaste schema hebben er al wel voor gezorgd dat ik een leuke vooruitgang heb geboekt.

Het idee is dus om daarop voort te borduren. Hoe ging het deze week ? Eerlijkheidshalve gebiedt het mij te zeggen dat het nu wel tijd is om de marathon te gaan lopen. Het trainen gaat prima maar er is geen echte drive meer, ik heb gewoon zin in die marathon.

In het begin van de week was er nog wel het een en ander van vermoeidheid door slecht slapen en ik kon soms maar moeilijk op gang komen. Gelukkig gaat dat er na een paar kilometer wel af en heb ik alle trainingen mooi kunnen lopen. De duurloop was met 24 kilometer ook niet ver meer dus dat was mooi meegenomen. Dan hou je tijd over voor het herstel.

Yoga doe ik ook nog steeds, en dat blijft goed werken. Zoals ik al eerder zei het kan of echt werken of in mijn hoofd werken. Maar werken doet het. Nog 1 week trainen , dan een week rust en dan is het zover. Ik kan niet wachten.

Kleine verbeteringen , groot resultaat

In mijn streven naar het lopen van een marathon onder de 3 uur ben ik tot een voor mij bijna nieuwe ontdekking gekomen. Ik had er natuurlijk al eens over gelezen, maar er nadien nooit heel veel aandacht meer aan geschonken. De zeer kleine verbeteringen die optreden als je iets maar lang genoeg doet.

Het is in de sport al een aantal jaren een begrip, verbeter steeds op alle gebied een klein beetje en de som van het totaal van die verbeteringen is vele malen groter. Nu is dat natuurlijk ook zo wiskundig gezien , maak maar een simpele spreadsheet, geef een nummer is en tel er steeds 1% bij op. De wet van de samengestelde interest aan het werk.

Tijdens mijn trainingsschema bleek al dat regelmaat enorm belangrijk is om deze verbeteringen te bereiken, en de eerste tijd merk je er niet heel veel van, daarvoor zijn de verbeteringen te klein in eerste aanleg. Maar wonderbaarlijk genoeg is er dan ineens een doorbraak, mijn tijden werden beter en mijn hartslag ging omlaag en mijn hersteltijd werd korter.

Ik hou bij lange na niet alles bij zoals de data gedreven top sporter dat doet , maar ik merkte het effect heel goed. Alsof het uit het niets kwam. En dat is totaal niet zo natuurlijk, de regelmaat en geleidelijke opvoer van de trainingsarbeid maakt dat deze doorbraak er is gekomen. In eerste instantie zie en merk je dus een hele tijd niets of niet heel veel. Het lijkt er op alsof je op conditie blijft maar de grote vooruitgang is er niet. Het gevaar is dus dat je afhaakt. Of je gaat vervelen en je stort op een andere activiteit.

Tijdens het revalideren is mij ook altijd op het hart gedrukt om kleine overwinningen te vieren, ik was echter voornamelijk geïrriteerd omdat ik mijn grote doel niet haalde. Ik probeerde dat te compenseren door steeds harder te werken en steeds viel ik weer terug. Uiteindelijk heb ik mij aan schema’s geconformeerd en ging het beter, alleen in dit geval bleef de echte doorbraak, voor mijn gevoel uit.

Achteraf blijkt dat de tijd die ik daarmee bezig was simpelweg te kort was , je kan in een jaar niet zo gek veel bereiken blijkt nu, ik moet dus terug naar mijn tekenbord en opnieuw gaan kijken hoe ik kleine verbeteringen kan bereiken door middel van regelmaat en heel langzaam opvoeren van belasting. Ik zit nu al tijden in een vacuüm van geen vooruitgang, anderzijds zou dat de grens kunnen zijn, maar ik geloof in meer.

Het hardlopen bewijst het immers , voor mij althans. En als ik er over nadenk geldt het voor allerlei gebieden. Het leren lezen bijvoorbeeld, of het afbetalen van een grote schuld. In het begin lijkt het een druppel op een gloeiende plaat, maar op een gegeven moment gaat het balletje rollen. En dan gaat het ineens hard.

Wat heb ik geleerd, het is belangrijker om regelmatig , volgens een vast schema iets te doen, en zo de voordelen van kleine verbeteringen mee te pakken, dan in een keer door middel van een sprint proberen een doel te bereiken. Volhouden is daarin van enorm belang, het moet een gewoonte worden en geen beproeving.

Op naar meer kleinen verbeteringen !

Onder de 3 – Trainingsweek 13

Weer een week achter de rug, een vermoeiende week op veel vlakken en ik had het hardlopen deze week echt nodig om de boel bij elkaar te houden. Gelukkig heb ik alle trainingen goed kunnen volbrengen en ik merk nu het voordeel van de regelmaat die ik nu al een tijd heb. De kleine verbeteringen worden langzaam aan steeds meer en gaan ook een grotere rol spelen in de verbetering van mijn algehele conditie.

Deze week markeert tevens de laatste lange duurloop van 34 kilometer in het schema. De komende 2 weken loop ik alleen nog kortere duurtrainingen en wat langere overige trainingen. Zo blijf ik qua kilometers redelijk hoog zitten maar is het verdeeld over meer dagen.

Het is overigens verbazingwekkend hoe de kleine bij wijze van spreke 1% verbeteringen er in komen. Het heeft mij tevens geïnspireerd een blog te gaan schrijven over het belang van kleine verbeteringen. Het telt alles bij elkaar enorm op.

De komende 2 weken staan nog volledig in het teken van trainen, hetzij afbouwend en daarna is het herstellen en dan is het eindelijk tijd voor de marathon van Dusseldorf , ik moet zeggen ik heb er zin in!

Onder de 3 – Trainingsweek 12

De twaalfde week zit er ook weer op. Deze week is het wat zwaarder geweest dan anders. Mijn hersenen werkten deze week alles behalve mee, ik was mentaal heel moe. Ik kom mijn dagelijkse dosis prikkels maar moeilijk verwerken. Waar hardlopen normaal de extra push geeft om mijn hoofd leeg te maken, was het nu bittere noodzaak om de stapel onverwerkte informatie enigszins te controleren.

Maar door de moeheid moest ik mijzelf wel echt uit bed slepen, het starten van een training en gaan was deze week absoluut het moeilijkste deel. Eenmaal buiten gaat het dan wel altijd weer. De moeilijke weken maken echter dat je de goede weken meer waardeert. De trainingen zelf gingen goed, de duurlopen in het nieuwe tempo gaan steeds iets soepeler. Ik zal bij mijn eerstvolgende marathon nog niet onder de 3 uur gaan lopen , maar ik hoop dat ik deze vooruitgang kan doorzetten.

Op naar week 13 !

Maart 2019 – Dividend

En weer een maand voorbij, de tijd gaat hard. En zoals iedere maand is er ook deze maand weer wat dividend binnengekomen. Iets dat geen enkele minuut van je tijd kost en toch geld oplevert. Mooi niet waar. Ten opzichte van vorig jaar ontbreekt Royal Dutch Shell, deze positie heb ik verkocht om enigszins aan verduurzaming van de portefeuille te gaan beginnen. Alleen heb ik nog altijd ETF’s waar ook nog olie en gas bedrijven aanwezig zijn. Ik ben al aan het zoeken naar een ETF die wat duurzamer is.

Voor de rest zijn het de usual suspects , zie het overzicht. Tot het volgende dividend overzicht !

Date	Stock	Currency	Amount
29-03-2019	Unibail-Rodamco	EUR	5,40
20-03-2019	Unilever	EUR	7,74
15-03-2019	DowDupont inc	EUR	3,36
14-03-2019	Microsoft	EUR	8,14
Total		EUR	24,64

Onder de 3 – Trainingsweek 11

Deze week veel langere afstanden op het programma, en wat meer yoga om de boel soepel en in beweging te houden. De afstanden zaten tussen de 14 en 34 kilometer met een herstel training van 6,5 kilometer. Ze gingen allemaal prima, op een klein foutje tijdens de lange duurloop van 34 kilometer na. Ik vergat te drinken.

Het ging allemaal lekker soepel en ik was gefocust op het op tijd innemen van de gel die ik had meegenomen. Die vergat ik dus ook niet, en dorst had ik ook niet maar na 32 kilometer werden ineens mijn benen zwaar en ging de snelheid er uit. Ook had ik dorst , toen realiseerde ik dat ik vergeten was water te drinken onderweg.

Dus de laatste 2 kilometer waren wat zwaarder. Maar al met al een prima lange duurloop. Geen sierpijn of andere kleine pijntjes na afloop. Ik denk dat dit te danken is aan de yoga die ik er tegenwoordig bij doen. Normaal gesproken had ik veel meer kleine pijntjes , spierpijn en soms ook korte blessures tijdens lange trainingsperiodes en zeker na sommige duurlopen. Even afkloppen natuurlijk, maar sinds ik yoga doe , voor kracht en om soepel te blijven heb ik hier geen last meer van.

Nog 4 weken van intensieve training en dan een week rust en ontspanning voor de marathon. Ik ben erg blij met mijn vooruitgang, of dat ik ooit een marathon onder de 3 uur loop weet ik niet. Maar de weg ernaar toe is enorm leuk en uitdagend , waarschijnlijk ook omdat het een onmogelijk doel. Maar de vooruitgang is echt en het helpt me in mijn overige leven ook enorm.

Tot volgende week !

Maart 2019 – Optie posities

Even een kort nieuwsbericht rondom mijn optie posities. Deze maand heb ik voor wat meer optie posities ingenomen, en ook verder weg in de toekomst, dit omdat ik toch de tijd heb om de tijd eruit te halen. Ondertussen lees en leer ik nog steeds bij, dat gaat langzaam maar ik vindt het ook enorm leuk om mij in deze materie te verdiepen. Er is dus nog geen nieuw deel over de werking van opties. Deze is al wel in de maak maar door mijn traagheid laat deze nog even op zich wachten.

Tevens zag ik dat mijn tabel met het optieoverzicht niet heel goed uitkomt op de meeste kleinere schermen. Dus ben ik even aan het uitzoeken hoe ik dit beter kan vorm geven om toch een helder inzicht te geven in mijn optie avonturen. Hopelijk heb ik voor de volgende optie update dit beter op orde.

De strategie is niet gewijzigd , wel heb ik een deel van het spaargeld als buffer erbij genomen , dit is puur een mentale kwestie want tot nu toe heb ik nog geen enkele keer wat van mijn spaarrekening moeten overboeken naar mijn beleggingsrekening omdat ik een tekort had. Ik hou 1/3 van mijn spaargeld aan als extra optiebuffer. Voor het geval ik gehouden wordt aan het afnemen van de onderliggende aandelen.

Ik weet dat dit een vorm van het actief beheer van je portefeuille is en iets dat ik voor de rest van de portefeuille amper doe. Maar dit is inmiddels een leuke hobby geworden die ik op mijn eigen tempo , tijd en inzicht kan doen. Ik ben ook verder van niemand afhankelijk en hoef er de deur niet voor uit. Allemaal eigenschappen die ik erg goed kan gebruiken.

De volgende keer stel ik mij tot doel om het overzicht op een leesbare manier te presenteren en daarmee weer compleet inzicht te geven in mijn posities. Tot de volgende keer!

Onder de 3 – trainingsweek 10

Weer een week trainen voorbij en in de boeken, 1 training minder deze week naar de overgebleven trainingen waren wat langer. Aan het begin van de week was ik wat moe maar tegen het einde van de week ging het beter. Veel wind en regen deze hele week, normaal gesproken vindt ik dat niet erg maar iedere training is toch een beetje teveel van het goede.

Dit is de eerste week waarin het aantal kilometers per week naar een nieuw record opbouwen, dat moet mij dan in de juiste marathon vorm krijgen. De lange duurloop op zondag was flink kouder dan de rest van de trainingen eerder in de week, flink veel wind en regen en nog wat hagelstenen om het feest compleet te maken tijdens mijn 32 kilometer. Ik was vroeg begonnen en na een paar kilometer was ik al compleet verzopen. Dus besloot ik mijn hartslag , tempo enzovoorts niet meer in de gaten te houden en puur op gevoel te gaan lopen. Zorgen dat ik het niet te koud krijg en mezelf ook niet over de kop lopen. Dat ging prima en ik kreeg een mooi tempo te pakken.

Na het eerste deel werd de regen wat minder en kwam zowaar de zon af en toe tevoorschijn. Het ging prima en ook mijn gels bleven goed binnen, dat is toch altijd weer even afwachten. Na afloop was ik niet heel vermoeid en ook mijn spieren waren niet stram of pijnlijk. Wonderbaarlijk genoeg ook de dag erna niet.

Het was ook behoorlijk snel bleek achteraf, het enige wat ik wel had opgelopen is wat schade van het vele water in de vorm van wat kleine stukjes geschuurde huid. Maar dat was gelukkig ook niet al te erg. Een prima week ondanks mijn vermoeidheid aan het begin ervan.

Op naar de volgende week!

Angst

Angst, wat is mijn grootste angst ? Het verliezen van controle, of beter gezegd de illusie van controle. Ik heb altijd zoveel mogelijk controle willen uitoefenen op mijn eigen leven. Vaak tot het uiterste. Dat gecombineerd met het stellen van hoge eisen en verre doelen maakte dat het nogal eens ingewikkeld werd om ook echt controle te hebben. Niet zozeer over je doelen maar over jezelf.

Uiteindelijk is mijn grootste angst dus bewaarheid geworden, ik heb nu maar in beperkte mate controle over mijn leven , de stand van mijn brein varieert per dag en dat maakt dat ik per dag met onverwachte zaken te maken kan krijgen. Natuurlijk doe ik er nu ook van alles aan om dit te controleren, zo zit ik nu eenmaal in elkaar.

Het verschil is echter dat ik niet krampachtig probeer het ten koste van alles, maar dan ook alles om dit te controleren. Ik kan namelijk niet meer doen dan goed plannen, sporten en rust nemen. Het controleren zou namelijk enorm veel energie kosten en die is dus juist schaars.

Het heeft mij geleerd veel meer in het moment bezig te zijn, je kan je leven namelijk niet controleren. Natuurlijk kan je de voorwaarden scheppen om zoveel mogelijk kans te maken om je doelen in het leven te halen, en dat is een houding die ik iedereen aan kan raden. Maar uiteindelijk ben je afhankelijk van zoveel factoren dat er een moment komt dat het niet meer nuttig is om meer te doen om controlere uit te oefenen. Dan kom je terecht in een illusie , waar je steeds verder gaat om een steeds kleiner wordende invloed op uiteindelijk onverwachte gebeurtenissen uit te oefenen.

Energie die je veel beter kunt besteden aan de leuke dingen in het leven, of aan activiteiten die je wel verder brengen dan alleen werken aan controle.

Het is een vreemde gewaarwording om altijd terug te vallen op je oude gewoontes, deels heeft het mij veel gebracht en nog brengen de discipline , wilskracht en de control freak in mijzelf mij nu ook ver. Maar voorheen zaten deze eigenschappen mij ook vaak genoeg dwars. Op een manier waarop ik steeds verder afkwam van de doelen die ik wilde bereiken. Het controleren was een doel op zich. Er zat vaak genoeg geen logica meer in.

Nu is er meer overgave, de frustratie over mijn slecht werkende brein is er nog altijd, ook de acceptatie is nog ver weg. Maar wat ik wel geleerd heb is dat je je energie beter kan steken in de stappen die nodig zijn om je doelen te bereiken dan dat je overdreven veel energie steekt in het controleren van oncontroleerbare omstandigheden of de laatste nutteloze puntjes op de i. Problemen doemen toch wel op, en als die zich voordoen dan maak ik me er dan wel druk om.

Het maakt dat het leven nu gek genoeg veel meer richting heeft en ook meer ontspannen is dan voorheen. Alles gaat alleen op veel kleinere schaal, en in een lager tempo. Onnodige angst is een slechte raadgever, en het werken aan het overwinnen van deze onnodige angst is een enorm waardevol blijvend effect van mijn hersenbeschadiging. Ik betwijfel of ik er anders ooit overheen was gekomen.