Nu ik dieper in Max MSP duik, kom ik er steeds meer achter hoe mooi dat eigenlijk is. Ik wordt langzaam beter in het patchen en uitzoeken wat ik nodig heb door het gebruik van de help functie en andere bronnen zoals boeken. Zo kan ik mijn ideeën steeds beter uitvoeren, of in ieder geval in de goede richting komen. Het neemt wel behoorlijk wat tijd in beslag om Max te leren, althans voor mij, maar het is wel iets waar ik ongeacht mijn conditie, mee bezig kan zijn. Ook als ik geen geluid kan verdragen. Dan kan ik altijd nog patches maken of lezen en leren.
Op dit moment is het de grootste constante in mijn muzikale reis. Het is misschien een controversieel standpunt, maar een laptop met een DAW en Max MSP en je kan op een levenslange ontdekkingsreis. Ik hou enorm van hardware en het ermee experimenteren maar echt nodig heb je het eigenlijk niet. Dus als ik opnieuw zou beginnen zou ik het dus houden bij die laptop, een DAW en Max MSP. De grootste investering daarna zou zijn in boeken en andere leer opties om muziek te kunnen maken.
Getting deeper into Max MSP Is really cool. I am getting better at patching and using the help and other resources such as books in figuring out what I need to achieve my ideas. The biggest win is that I can make notes directly as patches. I am getting more familiar with the names of the objects. While it takes a lot of time to learn Max, at least for me, it’s a very good way to learn about sound design and synthesis. And I can work on it very consistently, When I can’t listen to music, I can patch, or read and learn. Op het moment is al mijn hardware ingepakt en kan ik er dus echt niet bij, en dit is dus even echt het enige dat ik voorhanden heb. En die focus is echt erg fijn.
Toch zijn de mogelijkheden nog eindeloos, nu heb ik een proces waarmee ik mijn opties kan beperken en mij kan concentreren op 1 enkel idee. Ik ga mijn hardware straks toch weer installeren in mijn studio ruimte, maar ik denk niet meer dat ik er nog bij ga kopen. Alleen Max MSP is een oneindig speelveld om ideeën in uit te werken en het maken van muziek, of andere kunst installaties.
Nu ik dus beperkt ben tot de wereld van Max leer ik ook verrassend snel, en dat is ook erg leuk. Het geeft ook ruimte aan het werken met visuele aspecten, door middel van onder andere Jitter, het maken van standalone instrumenten en installaties via RNBO, wat nog niet zo lang uit is. Hiermee kan je patches exporteren naar een Raspberry Pi, het web of anderzijds en zo stand alone instrumenten of installaties maken, erg tof allemaal.
Het werken met Max geeft ook meer ruimte aan mijn eerste ideeën van jaren terug waarbij ik wilde gaan werken met het constant door ontwikkelen van instrumenten en de resultaten naar verschillende media wilde exporteren. Ook leeft nog altijd het idee om patches open source te delen. Of misschien ga ik mijn leer curve of proces wel delen, al weet ik niet of iemand daar op zit te wachten.
Er gaan dus veel ideeën door mijn hoofd. Less is more, meer ideeën in mijn geval. Nu moet ik mijn enthousiasme weer iets gaan temperen en mij weer richten op de kleine stappen.