Music – Cornerman

Eerste week met de kleine setup & het nieuwe proces.

Het werken met mijn kleine setup heeft voordelen, na een week ermee bezig te zijn geweest merk ik dat het eenvoudiger is en ik minder afgeleid raak. Ik kan makkelijker constant werken aan muziek. Het eerste idee om binnen een week een patch te maken, loops op te nemen en te verwerken tot een muziekstuk bleek wat over enthousiast. Zoals wel vaker met mijn planning, was dat dit keer ook het geval. Het idee was om zo een catalogus van werk op te bouwen binnen niet al te lange tijd.

Zoals gezegd was de tijdlijn wat te enthousiast, na een week ervaring met het nieuwe proces blijkt het meer tijd nodig te hebben. Maar gezien de verschuiving van het behalen naar doelen naar een procesgerichte aanpak ben ik toch blij met mijn vooruitgang deze week.

Ik heb ook een aantal momenten om echt te leren in het proces aangebracht. Dus ik ben weer begonnen met het leren van Max MSP. Erg leuk en behoorlijk moeilijk tegelijkertijd. Het blijft echter veel belovend en ik heb al behoorlijk wat ideeën om Eurorack en Max MSP te combineren en er verschillende tools mee te bouwen.

Maar ik moet ook hier mijzelf niet voorbij lopen. En niet proberen om alles tegelijkertijd te willen doen en het zo snel mogelijk af te hebben. Het proces is belangrijker.

Ik schrijf wel al mijn ideeën op in notitie boekjes en werk ze daarin verder uit. Dan kan ik toch wat eraan blijven werken zonder dat ik te ver vooruit loop. Het is leuk om te dromen en jezelf grote doelen te stellen maar dat kan weleens leiden tot burn outs en dat is iets wat ik wil vermijden. Het is moeilijk om jezelf te blijven richten op de kleine incrementele vooruitgang en te blijven werken aan je vaardigheden. Verschijnen is het halve werk, dat is echter nog niet zo eenvoudig. Voor mij althans, het simpelweg draaien aan knoppen en geluid maken is uiteraard erg leuk, maar brengt mij niet verder naar mijn doelen. Er is overigens zeker wel ruimte in het proces gemaakt voor het lekker spelen met de spullen dus wees niet bevreesd.

Maar ik moet ook een iets moeilijker weg kiezen, En aan het eind is deze weg ook de weg naar meer voldoening en het behalen van de doelen.

Laten we eens zien wat deze week brengt.

Simpele taken, consistent

Vorige week heb ik wat geschreven over het vereenvoudigen van mijn setup en het ontwerpen van een proces waarmee ik consistent bezig ben met muziek. Dit artikel gaat over het proces en waarom het werkt. Tijdens het leren gebruiken van mijn muziek spullen heb ik ook gewerkt aan een proces waarin ik kleine taken voor mijzelf stel om het proces zo interessant te houden en ik ook wat muziek af kan maken.

Ik gedij bij het stellen van doelen, echter mijn doelen zijn vaak veel groter van wat ik op dat moment qua vaardigheden aan kan. Zodoende heb ik mijn doelen vereenvoudigd, of beter gezegd ik heb de doelen vertaald naar eenvoudige en kleine taken. Zodat ik er iedere week op een goede manier aan kan blijven werken. Met mijn vereenvoudigde setup, moet het mogelijk zijn om iedere week de set taken af te ronden. Waarschijnlijk kan je het resultaat nog niet echt nummers of muziek noemen maar daar gaat het nu nog niet direct om. Het gaat om het bereiken van een constant proces en het voor mijzelf zo interessant mogelijk houden van het proces, binnen de parameters die ik mijzelf gesteld heb.

Het belangrijkste doel is om te kunnen lezen en schrijven met mijn apparatuur. Wetenschap laat zien dat om het voor jezelf boeiend te houden en vooruitgang te boeken een taak niet te moeilijk mag zijn, maar zeker ook niet te makkelijk. Je moet op zoek naar precies het juiste punt. Als het te moeilijk is haak je af, en als het te makkelijk is haak je ook af. Zo zit de mens in elkaar. Dus het moet net moeilijk genoeg zijn.

Het vormen van gewoontes gaat vooral over het consequent doen van iets. Om beter te worden in muziek maken moet je muziek maken. Het idee is om te leren en het leuk en interessant te houden. Iedereen heeft grote doelen, ik ook. Maar als deze doelen te ver van mijn kunnen afliggen haak ik af, en kan ik niet de gewoontes vormen die nodig zijn om de doelen uiteindelijk te halen.

Vorige week heb ik al wat ideeën gedeeld om dit voor elkaar te krijgen. Hier is mijn aangepaste takenlijst:

Maak een patch op de Eurorack setup.
Neem loops op bij het bespelen van de patch.
Zet een maximum van 8 loops in het Ableton template.
Arrangeer en maak de opname af.
Publiceer het resultaat.

Het laatste punt, het delen van de resultaten is een herinnering voor mijzelf om ook het publiceren constant te doen. Zodat mensen mij feedback kunnen geven en ik over mijn angst voor het delen van mijn muzikale producties heen kom.

Ieder proces heeft saaie onderdelen in zich, terugkomend op het spanningsveld tussen moeilijk en makkelijk. Uiteindelijk kom je in ieder proces saaie onderdelen tegen. Maar deze zijn noodzakelijk om beter te worden en vooruitgang te boeken. Dat betekend dat we een bepaalde tolerantie moeten hebben voor saaie dingen. We moeten de neiging onderdrukken op momenten dat iets saai wordt om te stoppen en naar het volgende meer uitdagende ding te gaan zoeken. Het grote verschil tussen het succesvol werken aan verbetering van je vaardigheden is om de verveling te omarmen die zich ongetwijfeld in je proces bevindt. sommige dingen moeten gewoon gebeuren, hoe dan ook.

Het hoort bij het proces. Mensen die constant op komen dagen ook al voelen ze zich moe, verveeld of zijn ze anderszins niet geïnspireerd, die mensen laten groei zien. Komen opdagen is het halve werk.

Het blijft een beetje een balans oefening, het maken van gewoontes, en door middel van die gewoontes werken aan het bereiken van je doelen door middel van dit proces. Het mantra, “Verbreek de ketting niet” is een simpele manier om je te herinneren om je aan je plan te houden. Als je geen zin hebt in het maken van muziek, sporten, of ieder andere bezigheid waar je beter in wilt worden of waarmee je je leven uiteindelijk beter maakt, herhaal dit een paar keer. Het helpt om jezelf weer te committeren aan het proces, en zo ontwikkel je gewoontes en onderhoud je deze.

Nog een belangrijk laatste punt. We moeten uiteraard evalueren wat we doen, of het proces werkt, of we er iets aan moeten veranderen en het interessant houden door nieuwe uitdagingen in te bouwen en vooruitgang te blijven boeken. Vergeet dat vooral ook niet mee te nemen. Evalueer om de zoveel tijd.

Consistentie heeft mij op veel gebieden reeds geholpen om vooruit te komen en andere doelen in mijn leven te halen, het is nu tijd om via dezelfde weg mijn muzikale doelen te halen.

Een eenvoudige setup, meer focus.

Een tijdje geleden heb ik besloten om met een kleine set instrumenten muziek te gaan maken. Hoe groter de setup, hoe meer keuzemogelijkheden en hoe meer problemen ik heb met keuzes maken.

Wellicht is het leuk om een overzicht te geven van de spullen die ik gekozen heb. Allereerst is daar een oude sampler, de Emu ESI 4000. Met floppy’s nog. Wie kent die nog?

Een drummachine, de ondergewaardeerde Elekton Machine drum en een kleine selectie Eurorack modules met een sequencer. De eurorack setup is een eenvoudige mono synth met een reverb module erbij.

Ik heb een Ableton template gemaakt waar ik 8 sporen heb ingericht met een vast aantal effecten. Zo kan ik nog wat aan sounddesign doen als ik de opname heb gemaakt.

Het hele eenvoudige idee is, ik ontwerp een patch op de eurorack en neem loops op in de sampler. Deze loops verplaats ik naar Ableton, verdeel ze over de 8 sporen en probeer daar iets van te maken. Dan neem ik een vast aantal dagen om het proces van het voltooien te doorlopen. Of het dan helemaal af is of niet, ik publiceer het.

Dat laatste is misschien wat vreemd, maar anders publiceer ik nooit iets, ook niet als ik straks wel iets maak waar ik helemaal tevreden over ben. Ik heb dat met het schrijven van blogs veel minder op de een of andere manier. Wellicht overwin ik mijn aarzeling om ook mijn muziek makkelijker te gaan delen op deze manier.

Kwantiteit boven kwaliteit?

Een van de dingen waar ik vaak over twijfel is de kwaliteit van mijn creatieve output. Of dat nu muziek is, foto’s of mijn schrijftalent, ik twijfel eigenlijk overal over. Is het wel goed genoeg om te delen met de wereld. Met name met mijn muziek is dat een punt. Ik deel nagenoeg nooit iets.

Dat wil ik graag veranderen. Maar omdat ik naar perfectie streef gooi ik vaak ideeën weg of blijf ik te lang hangen en eindeloos proberen een punt te bereiken van perfectie. Dat heb ik met andere dingen minder, waarschijnlijk omdat ik mijzelf daar beter in vind. Of omdat ik het vaker doe en het daarom makkelijker deel.

De maatschappij leert ons dat alles ‘perfect’ moet zijn, wat die ‘perfectie’ dan is, dat vertelt men er niet bij. En in het streven naar perfectie gaan een hoop goede ideeën en mogelijkheden om te experimenteren verloren.

De wetenschap leert ons dat om ergens goed in te worden je het vooral veel moet doen, je moet dus gewoon veel werk produceren. Je vaardigheden vergroot je al doende en je leert van je fouten. Door het werk te delen geef je anderen de mogelijkheid feedback te geven. En daar leer je weer van.

In Japan is het accepteren van de schoonheid van imperfectie heel normaal, wabi-sabi, de acceptatie en vergankelijkheid van schoonheid, en het omarmen van imperfectie. In kunst is het ‘imperfectie schoonheid’ of ‘onvolmaakte schoonheid’. Het benadrukt het proces van het maken van een kunstwerk en accepteert dat het resultaat uiteindelijk incompleet is.

Wij kennen dat in de westerse cultures niet, en dat is erg jammer. Onze hang naar perfectie zit ons dus vaak in de weg. Of zoals Voltaire het zei “Best is de vijand van goed”. Dingen hoeven niet perfect te zijn, ze zijn het namelijk zelden. In het leven en zeker in de kunst is perfectie een betwistbaar concept.

Waarom vind ik het dan zo moeilijk om mijn muziek te delen? Waarschijnlijk omdat ik zoveel waarde hecht aan muziek. Het heeft mij zoveel goede herinneringen gegeven en door veel moeilijke momenten gesleept dat ik mijn eigen bijdrage lang niet goed genoeg vindt om zulke emoties te kunnen rechtvaardigen.

Dat klinkt wat zwaar maar zo voel ik het. Het is tijd om dat los te leren laten en gewoon te beginnen met het delen van mijn creaties. Ook al zijn het nog maar beginnende loops of nummers die niet af zijn. Ik moet niet meer proberen te streven naar kwaliteit, maar via kwantiteit mijn vaardigheden vergroten en mijn angst om te delen kwijt te raken. Uiteindelijk volgt de kwaliteit van vanzelf.

Consistentie is de sleutel, focus niet teveel op doelen

Muziek maken is een kunstvorm, en achter iedere kunstvorm schuilen een hoop vaardigheden. Dus in plaats van mij te richten op de kunst en mijn doelen, moet ik mij gaan richten op mijn vaardigheden. Of dat nu het leren bespelen van een instrument is of leren hoe ik een bepaald onderdeel van het muziek maken onder de knie krijg.

Doelen heb ik nodig, die geven een richting en daar waar ik erg goed ben in het maken van een planning om een doel te bereiken, is het bij het maken van muziek moeilijker gebleken om doelen te halen. Dit is te wijten aan mij gebrek aan muzikale vaardigheden.

Ik was vergeten hoe belangrijk het is om vloeiend te zijn in iets. Ik heb muziek maken altijd direct vergeleken met het ontwikkelen van oplossingen voor problemen. Of dat nu het schrijven van software was of een voorstel voor mogelijke oplossingen, of een technische ontwerp.

Muziek maken deed ik op dezelfde manier. Waarbij ik vergat hoeveel tijd ik in had gestoken in mijn vaardigheden om de mogelijkheid te hebben om die software te kunnen schrijven of dat ontwerp te maken. Toen ik begon met het leren programmeren, heb ik uren besteedt om iets heel eenvoudigs aan de praat te krijgen. Door het veel te doen kwam ik op een gegeven moment op een punt waarop het schrijven van code een tweede natuur werd en ik alleen nog maar na hoefde te denken over hoe de oplossing in elkaar moest steken. Het schrijven van het uiteindelijke product werd eenvoudiger.

Mijn muziek proces moet hetzelfde worden, als ik een idee heb en weet welk gereedschap ik ervoor nodig heb moet het schrijven als het ware vloeiend gaan. Aan de andere kant moet ik ook meer gaan spelen, gewoon wat apparaten aanzetten en zien waar ik uitkom. Zoals ik dat ook zo vaak doe met nieuwe mogelijkheden in ontwikkel tools.

Het probleem met muziek maken is dat ik uit het verleden bij lange na niet zoveel uren heb besteedt aan het werken aan mijn vaardigheden als ik gedaan heb bij mijn andere vaardigheden. Ik ging er gewoon van uit dat dezelfde aanpak ook zou werken. Dat ik al vloeiend was in de taal van de muziek.

Het is dus hoog tijd om terug te gaan naar het werken aan mijn muzikale vaardigheden zonder de focus op de doelen die ik heb. Niet forceren om doelen te halen maar gewoon mijzelf richten op het beter worden in het maken van muziek. En daarbij is consistentie van groot belang. Dus ik ga mij vooral richten op het constant werken aan mijn muzikale vaardigheden.

Zo heb ik al het andere wat ik heb geleerd immers ook gedaan, al was ik mij hier niet meer van bewust.

Muziek projecten, wat gedachten over voortgang en doelen

Weer aan de slag gaan met het maken van muziek is lastiger dan gedacht. Ik heb nog steeds moeite om langere tijd achter elkaar naar muziek te luisteren. Met name met dingen als Sound design, het langer luisteren naar loops en het proces van het afmaken van muziek.

De meeste tijd besteed ik dezer dagen aan het leren van Max MSP. Waar ik aan kan werken zonder geluid. Wat een kleine paradox is. Maar ik kan mijn doelen niet laten varen. De doelen zijn de drijvende kracht achter dit alles. Zonder doelen verlies ik mijn consistentie. Ik krijg het dan niet meer voor elkaar om regelmatig met muziek bezig te zijn.

Dat klinkt waarschijnlijk vreemd. En hoe leuk het ook is om met een drummachine te gaan zitten en aan de slag te gaan. De lol alleen is gewoon niet genoeg om dat dan regelmatig te doen. Ik moet het muziek maken echt in mijn planning houden. Anders sla ik het gewoon over als ik het even niet voel.

Dus ik hou het in mijn planning, 3 dagen in de week korte periodes. Om zo problemen te voorkomen die kunnen ontstaan. Ik ben optimistisch over de kansen dat op deze manier mijn doelen gehaald gaan worden als ik er aan blijf werken over alweer periodes.

Minder is meer

Hoe groter mijn muziek setup is hoe meer opties ik heb. Ik hou ervan om te verdwalen in de mogelijkheden. Dit leidt echter onvermijdelijk tot een tekort aan tijd. Meer van mijn beperkte tijd en energie gaan zitten in het leren gebruiken van de gekozen apparatuur en het geheel opzetten zodat ik ermee kan werken.

In het verleden heb ik vaker gebruik gemaakt van de minder is meer strategie maar erg goed was ik er niet in. Na verloop van tijd ging ik toch weer meer spullen erbij pakken. Wat op zich vreemd is omdat ik toch vrij gedisciplineerd ben. Ik kan mij over het algemeen goed aan een planning en doelen houden. Alleen hiermee dus niet. Ik ben net een klein kind in een speelgoedwinkel die overal mee mag spelen. Onvermijdelijk leidt dit dan tot een hoop schetsen en niets dat ooit af komt. Er komt geen enkel resultaat uit.

Dus nu moet ik mijzelf echt houden aan een kleine goed gekozen set van gereedschap en niet meer afwijken tot ik mijn project af heb. De komende maand ga ik besteden aan het leren gebruiken van deze kleinere setup. Want dit was ook een van de fouten die ik in het verleden gemaakt heb. Te weinig tijd nemen om mijn doelen te bereiken. Want er is nu eenmaal veel te doen.

Een bescheiden terugkeer

Het is een tijd geleden en ik ben wat aan het nadenken geweest hoe ik deze blog een beetje interessant kan houden en het voor mijzelf leuk kan houden om het een en ander te schrijven.

Dit is altijd een persoonlijke blog geweest, wellicht zonder overduidelijke richting , waar ik voornamelijk schrijf over zaken die mij bezig houden en die ik interessant vind. In de meeste gevallen muziek, hardlopen en andere vormen van sport, financiën en eigenlijk alles wat mij op dat moment boeit.

Daarnaast heb ik ook het een ander gedeeld op persoonlijk gebied gedeeld zoals mijn hersenschade, waar ik dagelijks tegenaan loop, en de reden van mijn lange afwezigheid.

Mijn experimenten met muziek en over mijn voortgang schrijven en het delen met jullie is een mooie vorm van structuur die mij helpt om er continuïteit in te houden.

Het vervelende is dat ik de laatste tijd vooral veel last heb gehad met het verwerken van geluid en dat is iets wat mijn muziek hobby en het bijhouden van deze blog in de vergetelheid heeft doen belanden.

Langzaam maar zeker ben ik weer wat met muziek aan het werken en ga ik het bloggen er over ook weer oppakken. Ik ga waarschijnlijk ook wel over andere onderwerpen schrijven om het momentum op het blog wat vast te houden. Laten we eens gaan kijken hoe ver ik kom. Ik ben in ieder geval, hetzij voorzichtig terug.

Gedwongen pauze, in muziek & bloggen

Het is weer even geleden, door wat onvoorziene problemen met mijn hersenschade heb ik momenteel te maken met een hoge intolerantie voor geluid. En zat muziek maken er even niet in. Ook het bloggen raakte vervolgens in het slob omdat ik verder niet zo heel veel had om over te schrijven.

Hersenschade is een onbetrouwbare partner in het leven, hoe hard je ook werkt aan het behouden van de balans, zo nu en dan komen de problemen uit het niets. En je weet nooit hoe lang het gaat duren, ook de goede periodes zijn wat dat aangaat onbekend.

Om toch wat ritme te behouden heb ik mij geconsenteerd op lezen en trainen. Meestal helpt dat goed in herstellen over de lange termijn. En ik ben naar de bioscoop geweest op rustige momenten en heb daar wat niet actie films gekeken.

Ook heb ik veel muzikale ideeën opgeschreven die ik over niet al te lange tijd hoop uit te werken in mijn muziek.

Favoriete muziek spullen – Elektron Machinedrum

Ik ben gek op muziek spullen, alles wat maar met synthesizers, drumcomputers enzovoorts te maken heeft. Ik moet ook toegeven dat ik eigenlijk teveel muziek spullen koop. En dan ontbreekt vervolgens de tijd om echt in de nieuwe spullen te duiken. Ik stel weleens aankopen uit juist om aan deze valkuil te ontsnappen.

De Elektron Machinedrum stond altijd wel ergens op het wensenlijstje vanaf het moment dat deze drumcomputer uit kwam. Het was een behoorlijk prijzige machine en het zag er allemaal behoorlijk gecompliceerd uit. Het was dus eenvoudiger om er niet naar om te kijken, ook wel bekend als niet kopen.

Rond 2016 of ergens daaromtrent was er een moment dat je de Machinedrum met korting bij Elektron kon kopen omdat ze uit productie gingen. Dat was voor mij het moment om er een te kopen.

Vervolgens verdween het apparaat ergens in een kast na mijn eerste pogingen om er vrienden mee te worden. Ik snapte simpelweg de workflow van het apparaat niet. Om de zoveel tijd dwong ik mijzelf om de Machinedrum te leren kennen en langzaam maar zeker begon het kwartje te vallen. De workflow begon logischer te worden.

Tegenwoordig haal ik hem regelmatig tevoorschijn en leer ik steeds meer door ermee te werken. Ik denk inmiddels dat het een zeer ondergewaardeerde machine is. Je kan er een flink arsenaal aan diverse drumgeluiden uit krijgen, en de typische Elektron sequencer maakt het vervolgens qua opties nog eens veel leuker.

Ik denk dat dit apparaat het verdiend om op iedereen zijn wensenlijst te komen zoals daar eigenlijk ook altijd de klassiekers zoals de 808 & 909 staan. Al zijn deze inmiddels amper meer te betalen. Maar waarom dan ?

Welnu, deze machine geeft een hele andere kijk op drum synthese en drum sequencing dan alles wat ervoor en deels ook erna is gekomen. Het is een unieke machine, en als deze in de tijd van de 808 & 909 had gearriveerd dan was het zeker een genres bepalende machine geweest, net als deze klassiekers.

We vergelijken eigenlijk zo’n beetje iedere drummachine met deze 2 klassiekers die instrumentaal geweest zijn voor de geboorte van vele genres, electro, house & techno. Maar deze machine verdiend zijn eigen plaats als onafhankelijke machine voor het maken van futuristische muziek.

Ik denk dat het tijd is voor de Machinedrum om een meer centrale rol te gaan vervullen als drummachine voor toekomstige geluiden. Het apparaat is er capabel genoeg voor.