Cornerman

Eurorack patching avonturen

Afgelopen week was het vooral toepassen van het nieuwe proces. Het idee was om een patch op mijn Eurorack synthesizer te maken, het geheel op te nemen, samples ervan te maken en daaruit een nummer te fabriceren. Al vrij snel liep ik tegen de tijd limieten aan die ik heb in een week. Dus ik heb de vaste tijd van een week laten varen en heb mij gericht op het eerste item op de takenlijst.

Het maken van een patch op mijn Eurorack synth. Het is een basis systeem, denk aan een monosynth met 1 oscillator en wat extra modulatie. Het mooie van Eurorack is, net als andere gelijksoortige systemen, zoals Max MSP, Reaktor of VCV is dat je je eigen weg kan maken in geluid en functie. Het mes snijdt natuurlijk aan 2 kanten, aan de ene kant is dat prettig aan de andere kant, en speciaal voor mij is dat je teveel blijft hangen in het alleen maar patchen.

Het is ook een manier om mijn limieten als het gaat om het kunnen verwerken van geluid door mijn brein te omzeilen. Ik kan een tijd werken aan een patch en pas later het resultaat beluisteren. Het is een prima manier voor mij om te werken aan het leren van zaken op het gebied van signaal pad, sound design, en andere geluiden gerelateerde onderwerken zonder mijzelf teveel te belasten.

Het tweede deel van de week stond wederom in het teken van het leren van Max MSP en het lezen over ontwerpen in het algemeen. En dat is altijd boeiend. Max MSP heeft voor mij wel een hoge drempel als het gaat om vloeiend genoeg te kunnen werken aan een Max MSP patch zonder teveel tijd te spenderen in de help of in een boek. Maar het grote voordeel is dat het erg leuk is om te doen en ook hier kan ik eraan werken zonder geluid.

Al met al een prima week waarin ik prima wat tijd heb kunnen besteden aan het maken van muziek en muziek gerelateerde dingen. Ik kijk er naar uit wat volgende (eigenlijk deze week, want ik schrijf deze blog wat laat) gaat brengen.

Eerste week met de kleine setup & het nieuwe proces.

Het werken met mijn kleine setup heeft voordelen, na een week ermee bezig te zijn geweest merk ik dat het eenvoudiger is en ik minder afgeleid raak. Ik kan makkelijker constant werken aan muziek. Het eerste idee om binnen een week een patch te maken, loops op te nemen en te verwerken tot een muziekstuk bleek wat over enthousiast. Zoals wel vaker met mijn planning, was dat dit keer ook het geval. Het idee was om zo een catalogus van werk op te bouwen binnen niet al te lange tijd.

Zoals gezegd was de tijdlijn wat te enthousiast, na een week ervaring met het nieuwe proces blijkt het meer tijd nodig te hebben. Maar gezien de verschuiving van het behalen naar doelen naar een procesgerichte aanpak ben ik toch blij met mijn vooruitgang deze week.

Ik heb ook een aantal momenten om echt te leren in het proces aangebracht. Dus ik ben weer begonnen met het leren van Max MSP. Erg leuk en behoorlijk moeilijk tegelijkertijd. Het blijft echter veel belovend en ik heb al behoorlijk wat ideeën om Eurorack en Max MSP te combineren en er verschillende tools mee te bouwen.

Maar ik moet ook hier mijzelf niet voorbij lopen. En niet proberen om alles tegelijkertijd te willen doen en het zo snel mogelijk af te hebben. Het proces is belangrijker.

Ik schrijf wel al mijn ideeën op in notitie boekjes en werk ze daarin verder uit. Dan kan ik toch wat eraan blijven werken zonder dat ik te ver vooruit loop. Het is leuk om te dromen en jezelf grote doelen te stellen maar dat kan weleens leiden tot burn outs en dat is iets wat ik wil vermijden. Het is moeilijk om jezelf te blijven richten op de kleine incrementele vooruitgang en te blijven werken aan je vaardigheden. Verschijnen is het halve werk, dat is echter nog niet zo eenvoudig. Voor mij althans, het simpelweg draaien aan knoppen en geluid maken is uiteraard erg leuk, maar brengt mij niet verder naar mijn doelen. Er is overigens zeker wel ruimte in het proces gemaakt voor het lekker spelen met de spullen dus wees niet bevreesd.

Maar ik moet ook een iets moeilijker weg kiezen, En aan het eind is deze weg ook de weg naar meer voldoening en het behalen van de doelen.

Laten we eens zien wat deze week brengt.

Simpele taken, consistent

Vorige week heb ik wat geschreven over het vereenvoudigen van mijn setup en het ontwerpen van een proces waarmee ik consistent bezig ben met muziek. Dit artikel gaat over het proces en waarom het werkt. Tijdens het leren gebruiken van mijn muziek spullen heb ik ook gewerkt aan een proces waarin ik kleine taken voor mijzelf stel om het proces zo interessant te houden en ik ook wat muziek af kan maken.

Ik gedij bij het stellen van doelen, echter mijn doelen zijn vaak veel groter van wat ik op dat moment qua vaardigheden aan kan. Zodoende heb ik mijn doelen vereenvoudigd, of beter gezegd ik heb de doelen vertaald naar eenvoudige en kleine taken. Zodat ik er iedere week op een goede manier aan kan blijven werken. Met mijn vereenvoudigde setup, moet het mogelijk zijn om iedere week de set taken af te ronden. Waarschijnlijk kan je het resultaat nog niet echt nummers of muziek noemen maar daar gaat het nu nog niet direct om. Het gaat om het bereiken van een constant proces en het voor mijzelf zo interessant mogelijk houden van het proces, binnen de parameters die ik mijzelf gesteld heb.

Het belangrijkste doel is om te kunnen lezen en schrijven met mijn apparatuur. Wetenschap laat zien dat om het voor jezelf boeiend te houden en vooruitgang te boeken een taak niet te moeilijk mag zijn, maar zeker ook niet te makkelijk. Je moet op zoek naar precies het juiste punt. Als het te moeilijk is haak je af, en als het te makkelijk is haak je ook af. Zo zit de mens in elkaar. Dus het moet net moeilijk genoeg zijn.

Het vormen van gewoontes gaat vooral over het consequent doen van iets. Om beter te worden in muziek maken moet je muziek maken. Het idee is om te leren en het leuk en interessant te houden. Iedereen heeft grote doelen, ik ook. Maar als deze doelen te ver van mijn kunnen afliggen haak ik af, en kan ik niet de gewoontes vormen die nodig zijn om de doelen uiteindelijk te halen.

Vorige week heb ik al wat ideeën gedeeld om dit voor elkaar te krijgen. Hier is mijn aangepaste takenlijst:

Maak een patch op de Eurorack setup.
Neem loops op bij het bespelen van de patch.
Zet een maximum van 8 loops in het Ableton template.
Arrangeer en maak de opname af.
Publiceer het resultaat.

Het laatste punt, het delen van de resultaten is een herinnering voor mijzelf om ook het publiceren constant te doen. Zodat mensen mij feedback kunnen geven en ik over mijn angst voor het delen van mijn muzikale producties heen kom.

Ieder proces heeft saaie onderdelen in zich, terugkomend op het spanningsveld tussen moeilijk en makkelijk. Uiteindelijk kom je in ieder proces saaie onderdelen tegen. Maar deze zijn noodzakelijk om beter te worden en vooruitgang te boeken. Dat betekend dat we een bepaalde tolerantie moeten hebben voor saaie dingen. We moeten de neiging onderdrukken op momenten dat iets saai wordt om te stoppen en naar het volgende meer uitdagende ding te gaan zoeken. Het grote verschil tussen het succesvol werken aan verbetering van je vaardigheden is om de verveling te omarmen die zich ongetwijfeld in je proces bevindt. sommige dingen moeten gewoon gebeuren, hoe dan ook.

Het hoort bij het proces. Mensen die constant op komen dagen ook al voelen ze zich moe, verveeld of zijn ze anderszins niet geïnspireerd, die mensen laten groei zien. Komen opdagen is het halve werk.

Het blijft een beetje een balans oefening, het maken van gewoontes, en door middel van die gewoontes werken aan het bereiken van je doelen door middel van dit proces. Het mantra, “Verbreek de ketting niet” is een simpele manier om je te herinneren om je aan je plan te houden. Als je geen zin hebt in het maken van muziek, sporten, of ieder andere bezigheid waar je beter in wilt worden of waarmee je je leven uiteindelijk beter maakt, herhaal dit een paar keer. Het helpt om jezelf weer te committeren aan het proces, en zo ontwikkel je gewoontes en onderhoud je deze.

Nog een belangrijk laatste punt. We moeten uiteraard evalueren wat we doen, of het proces werkt, of we er iets aan moeten veranderen en het interessant houden door nieuwe uitdagingen in te bouwen en vooruitgang te blijven boeken. Vergeet dat vooral ook niet mee te nemen. Evalueer om de zoveel tijd.

Consistentie heeft mij op veel gebieden reeds geholpen om vooruit te komen en andere doelen in mijn leven te halen, het is nu tijd om via dezelfde weg mijn muzikale doelen te halen.

Een eenvoudige setup, meer focus.

Een tijdje geleden heb ik besloten om met een kleine set instrumenten muziek te gaan maken. Hoe groter de setup, hoe meer keuzemogelijkheden en hoe meer problemen ik heb met keuzes maken.

Wellicht is het leuk om een overzicht te geven van de spullen die ik gekozen heb. Allereerst is daar een oude sampler, de Emu ESI 4000. Met floppy’s nog. Wie kent die nog?

Een drummachine, de ondergewaardeerde Elekton Machine drum en een kleine selectie Eurorack modules met een sequencer. De eurorack setup is een eenvoudige mono synth met een reverb module erbij.

Ik heb een Ableton template gemaakt waar ik 8 sporen heb ingericht met een vast aantal effecten. Zo kan ik nog wat aan sounddesign doen als ik de opname heb gemaakt.

Het hele eenvoudige idee is, ik ontwerp een patch op de eurorack en neem loops op in de sampler. Deze loops verplaats ik naar Ableton, verdeel ze over de 8 sporen en probeer daar iets van te maken. Dan neem ik een vast aantal dagen om het proces van het voltooien te doorlopen. Of het dan helemaal af is of niet, ik publiceer het.

Dat laatste is misschien wat vreemd, maar anders publiceer ik nooit iets, ook niet als ik straks wel iets maak waar ik helemaal tevreden over ben. Ik heb dat met het schrijven van blogs veel minder op de een of andere manier. Wellicht overwin ik mijn aarzeling om ook mijn muziek makkelijker te gaan delen op deze manier.

Kwantiteit boven kwaliteit?

Een van de dingen waar ik vaak over twijfel is de kwaliteit van mijn creatieve output. Of dat nu muziek is, foto’s of mijn schrijftalent, ik twijfel eigenlijk overal over. Is het wel goed genoeg om te delen met de wereld. Met name met mijn muziek is dat een punt. Ik deel nagenoeg nooit iets.

Dat wil ik graag veranderen. Maar omdat ik naar perfectie streef gooi ik vaak ideeën weg of blijf ik te lang hangen en eindeloos proberen een punt te bereiken van perfectie. Dat heb ik met andere dingen minder, waarschijnlijk omdat ik mijzelf daar beter in vind. Of omdat ik het vaker doe en het daarom makkelijker deel.

De maatschappij leert ons dat alles ‘perfect’ moet zijn, wat die ‘perfectie’ dan is, dat vertelt men er niet bij. En in het streven naar perfectie gaan een hoop goede ideeën en mogelijkheden om te experimenteren verloren.

De wetenschap leert ons dat om ergens goed in te worden je het vooral veel moet doen, je moet dus gewoon veel werk produceren. Je vaardigheden vergroot je al doende en je leert van je fouten. Door het werk te delen geef je anderen de mogelijkheid feedback te geven. En daar leer je weer van.

In Japan is het accepteren van de schoonheid van imperfectie heel normaal, wabi-sabi, de acceptatie en vergankelijkheid van schoonheid, en het omarmen van imperfectie. In kunst is het ‘imperfectie schoonheid’ of ‘onvolmaakte schoonheid’. Het benadrukt het proces van het maken van een kunstwerk en accepteert dat het resultaat uiteindelijk incompleet is.

Wij kennen dat in de westerse cultures niet, en dat is erg jammer. Onze hang naar perfectie zit ons dus vaak in de weg. Of zoals Voltaire het zei “Best is de vijand van goed”. Dingen hoeven niet perfect te zijn, ze zijn het namelijk zelden. In het leven en zeker in de kunst is perfectie een betwistbaar concept.

Waarom vind ik het dan zo moeilijk om mijn muziek te delen? Waarschijnlijk omdat ik zoveel waarde hecht aan muziek. Het heeft mij zoveel goede herinneringen gegeven en door veel moeilijke momenten gesleept dat ik mijn eigen bijdrage lang niet goed genoeg vindt om zulke emoties te kunnen rechtvaardigen.

Dat klinkt wat zwaar maar zo voel ik het. Het is tijd om dat los te leren laten en gewoon te beginnen met het delen van mijn creaties. Ook al zijn het nog maar beginnende loops of nummers die niet af zijn. Ik moet niet meer proberen te streven naar kwaliteit, maar via kwantiteit mijn vaardigheden vergroten en mijn angst om te delen kwijt te raken. Uiteindelijk volgt de kwaliteit van vanzelf.

Consistentie is de sleutel, focus niet teveel op doelen

Muziek maken is een kunstvorm, en achter iedere kunstvorm schuilen een hoop vaardigheden. Dus in plaats van mij te richten op de kunst en mijn doelen, moet ik mij gaan richten op mijn vaardigheden. Of dat nu het leren bespelen van een instrument is of leren hoe ik een bepaald onderdeel van het muziek maken onder de knie krijg.

Doelen heb ik nodig, die geven een richting en daar waar ik erg goed ben in het maken van een planning om een doel te bereiken, is het bij het maken van muziek moeilijker gebleken om doelen te halen. Dit is te wijten aan mij gebrek aan muzikale vaardigheden.

Ik was vergeten hoe belangrijk het is om vloeiend te zijn in iets. Ik heb muziek maken altijd direct vergeleken met het ontwikkelen van oplossingen voor problemen. Of dat nu het schrijven van software was of een voorstel voor mogelijke oplossingen, of een technische ontwerp.

Muziek maken deed ik op dezelfde manier. Waarbij ik vergat hoeveel tijd ik in had gestoken in mijn vaardigheden om de mogelijkheid te hebben om die software te kunnen schrijven of dat ontwerp te maken. Toen ik begon met het leren programmeren, heb ik uren besteedt om iets heel eenvoudigs aan de praat te krijgen. Door het veel te doen kwam ik op een gegeven moment op een punt waarop het schrijven van code een tweede natuur werd en ik alleen nog maar na hoefde te denken over hoe de oplossing in elkaar moest steken. Het schrijven van het uiteindelijke product werd eenvoudiger.

Mijn muziek proces moet hetzelfde worden, als ik een idee heb en weet welk gereedschap ik ervoor nodig heb moet het schrijven als het ware vloeiend gaan. Aan de andere kant moet ik ook meer gaan spelen, gewoon wat apparaten aanzetten en zien waar ik uitkom. Zoals ik dat ook zo vaak doe met nieuwe mogelijkheden in ontwikkel tools.

Het probleem met muziek maken is dat ik uit het verleden bij lange na niet zoveel uren heb besteedt aan het werken aan mijn vaardigheden als ik gedaan heb bij mijn andere vaardigheden. Ik ging er gewoon van uit dat dezelfde aanpak ook zou werken. Dat ik al vloeiend was in de taal van de muziek.

Het is dus hoog tijd om terug te gaan naar het werken aan mijn muzikale vaardigheden zonder de focus op de doelen die ik heb. Niet forceren om doelen te halen maar gewoon mijzelf richten op het beter worden in het maken van muziek. En daarbij is consistentie van groot belang. Dus ik ga mij vooral richten op het constant werken aan mijn muzikale vaardigheden.

Zo heb ik al het andere wat ik heb geleerd immers ook gedaan, al was ik mij hier niet meer van bewust.

Muziek projecten, wat gedachten over voortgang en doelen

Weer aan de slag gaan met het maken van muziek is lastiger dan gedacht. Ik heb nog steeds moeite om langere tijd achter elkaar naar muziek te luisteren. Met name met dingen als Sound design, het langer luisteren naar loops en het proces van het afmaken van muziek.

De meeste tijd besteed ik dezer dagen aan het leren van Max MSP. Waar ik aan kan werken zonder geluid. Wat een kleine paradox is. Maar ik kan mijn doelen niet laten varen. De doelen zijn de drijvende kracht achter dit alles. Zonder doelen verlies ik mijn consistentie. Ik krijg het dan niet meer voor elkaar om regelmatig met muziek bezig te zijn.

Dat klinkt waarschijnlijk vreemd. En hoe leuk het ook is om met een drummachine te gaan zitten en aan de slag te gaan. De lol alleen is gewoon niet genoeg om dat dan regelmatig te doen. Ik moet het muziek maken echt in mijn planning houden. Anders sla ik het gewoon over als ik het even niet voel.

Dus ik hou het in mijn planning, 3 dagen in de week korte periodes. Om zo problemen te voorkomen die kunnen ontstaan. Ik ben optimistisch over de kansen dat op deze manier mijn doelen gehaald gaan worden als ik er aan blijf werken over alweer periodes.

Een project erbij, The Creditcard Hedgefund

Ik vind financiën een intrigerende wereld en erg leuk om er over te leren. In het verleden heb ik op dit blog er ook wel het een en ander over geschreven. En ik dacht laat ik er ook weer eens aan beginnen om over dit onderwerp te schrijven.

En toen kwam ik Substack tegen, een platform voor schrijvers. En ik dacht laat ik daar eens wat mee gaan werken en bedacht een leuk experiment.

Mijn lange termijn investeringsplan is heel erg eenvoudig, gewoon een simpel index fonds aankopen om mijn pensioen aan te vullen. Lange termijn en erg saai, wat altijd een goed idee is als je het mij vraagt.

Aan de andere kant heb je een meer actieve aanpak, dat kan ook erg leuk zijn om te proberen, maar tegelijk enorm moeilijk. De meeste mensen verliezen geld of presteren niet beter dan dat eenvoudige index fonds.

Maar ik ga het gewoon zelf uitproberen met een oefening op papier. Tegelijk probeer ik het substack platform uit.

Tijdens mijn onderzoek naar day trading kwam ik uit bij deze reddit, en daar stond veel informatie die erg logisch en goed onderbouwd was, dus ben ik hiervan uit gegaan.

Misschien ten overvloede, alles wat ik hier en op mijn Substack schrijf is geen investeringsadvies, het zijn gewoon mijn eigen ideeën die ik onderzoek. Als je zelf aan de slag wil gaan in de wereld van investeren, doe je eigen onderzoek of raadpleeg een professioneel vermogensbeheerder of financieel adviseur.

Nu we deze waarschuwing gehad hebben, dit is in het kort het idee voor ‘The Creditcard Hedgefund’, een experiment met actief (dag) handelen en kijken of ik daar winst mee kan behalen. De naam heb ik gekozen om dat ik voor het budget heb gekozen voor de limiet van mijn credit kaart. Die limiet is € 3500.

Alles is puur een oefening op papier, er worden geen echte posities ingenomen en dus staat er geen echt geld op het spel. Dat ga ik misschien later doen of ik probeer eerst andere strategieën uit. De tijd zal het leren.

In een tijdsbestek van 3 maanden moet ik 100 posities hebben verhandeld en winstgevend zijn, er zijn nog wat andere specificaties maar dat is het hoofddoel. Lees er alles over op mijn Substack.

Max MSP een reis in leren

Zoals sommige oudere volgers van dit blog al weten ben ik bezig met het leren van Max MSP. Dit heeft nu meer de focus gekregen omdat ik met Max kan blijven werken aan muziek projecten als ik door periodes ga waarbij ik slecht tegen geluid kan.

Ik heb meerdere opties bekeken om beter met mijn cognitieve energie om te gaan en er meer consistentie in te krijgen zonder dat ik helemaal moet stoppen als gevolg van te weinig energie.

Ik heb een andere manier van plannen gemaakt waarbij ik meer korte tijdvlakken inplan maar wel wat meer. Dat heeft zo zijn voor en nadelen, het grootste voordeel is de continuïteit, het grootste nadeel zijn de korte blokken. Waarin je wellicht minder gedaan krijgt.

Max MSP zelf heeft voor mij best een stijle leercurve, de help files en de boeken die ik heb zijn geweldig, en ik ga proberen om wat 1 op 1 les gefinancierd te krijgen om het wat sneller onder de knie te krijgen. Ik hoop dat dat gaat helpen.

Ik heb mijn oude looper project afgestoft, mijn allereerste idee om nummers te maken gebaseerd op loops die ik opneem van mijn eurorack systeem en bewerk met de looper patch. Het was een behoorlijk groot systeem wat ik in gedachten had maar ik ga het dit keer kleiner aanpakken en gewoon zo functioneel mogelijk maken.
Het behouden van het momentum is het belangrijkste nu en ik moet voorkomen dat ik teveel wil proberen te doen in een te kort tijdsbestek.

Ik ga overigens ook proberen om wat muziek te maken met deze setup en te delen.

Minder is meer

Hoe groter mijn muziek setup is hoe meer opties ik heb. Ik hou ervan om te verdwalen in de mogelijkheden. Dit leidt echter onvermijdelijk tot een tekort aan tijd. Meer van mijn beperkte tijd en energie gaan zitten in het leren gebruiken van de gekozen apparatuur en het geheel opzetten zodat ik ermee kan werken.

In het verleden heb ik vaker gebruik gemaakt van de minder is meer strategie maar erg goed was ik er niet in. Na verloop van tijd ging ik toch weer meer spullen erbij pakken. Wat op zich vreemd is omdat ik toch vrij gedisciplineerd ben. Ik kan mij over het algemeen goed aan een planning en doelen houden. Alleen hiermee dus niet. Ik ben net een klein kind in een speelgoedwinkel die overal mee mag spelen. Onvermijdelijk leidt dit dan tot een hoop schetsen en niets dat ooit af komt. Er komt geen enkel resultaat uit.

Dus nu moet ik mijzelf echt houden aan een kleine goed gekozen set van gereedschap en niet meer afwijken tot ik mijn project af heb. De komende maand ga ik besteden aan het leren gebruiken van deze kleinere setup. Want dit was ook een van de fouten die ik in het verleden gemaakt heb. Te weinig tijd nemen om mijn doelen te bereiken. Want er is nu eenmaal veel te doen.