Het is een tijdje geleden, niet veel te vertellen en niet veel vooruitgang in het creatieve proces, althans geen afgeronde projecten. Hoe klein ook. Is dat erg? Nee, ik heb het veel rustiger aan gedaan en heb gewerkt aan mijn projecten zonder echte planning, gewoon alleen bezig geweest met consistentie.
Ik ben veel buiten geweest, gewandeld, hardgelopen en buiten gezeten met een boek. Uitgelogd, en lekker genoten van alles. Het blijft een vreemd fenomeen van moderne tijden waarin we veel communiceren en minder echt werk gedaan krijgen. Overdenken en nadenken vergt focus, rust, en ruimte om te ademen. Doomscrollen en andere digitale verslavingen leiden enken af van het werk, en niets doen is gewoon onderdeel van het proces.
Druk zijn is misschien een activiteit op zich geworden die gelijk staat aan nuttig bezig zijn, een volle agenda als bewijs van actief zijn en hard werken, maar het werkt allemaal contraproductief. Ik heb de afgelopen periode veel meer in minder tijd kunnen doen en van de dingen veel meer kunnen genieten.
Zonder meer te streven naar een maximum resultaat, wat voor mij inhield zoveel mogelijk tijd plannen als mogelijk was voor de diverse activiteiten. Hierbij vergat ik dat rust nodig is om alles te verwerken, overdenken en het denkwerk te kunnen doen. En dat terwijl ik altijd al rust en pauzes heel bewust moet plannen. Het was gewoon te rigide.
Het grootste probleem is altijd het behouden van de balans en de voortgang. Maar het overslaan van veel afleidingen heeft alvast veel geholpen. Dat is zo eenvoudig als geen telefoon meenemen bij een wandeling. Misschien toch maar een domme telefoon aanschaffen? Hoe dan ook, tot de volgende keer.
