Sports – Pagina 3

Onder de 3 – trainingsweek 6

Week 6 alweer, deze week was erg pittig. Door drukte was ik niet altijd even goed uitgerust en dat had zijn weerslag op de trainingen. Ik heb een looptraining overgeslagen en in de andere trainingen rustiger aan gedaan. En op momenten dat het kon extra rust genomen. Toch ben ik heel tevreden over de week, ik kon toch een goed tempo aanhouden ondanks de vermoeidheid en ik kon de meeste trainen gewoon volmaken.

Qua snelheid heb ik nog wel een weg te gaan , de duur tempo’s en snellere trainen lukken prima maar net iets te hoog qua hartslag. Bij mijn eerstvolgende marathon zal ik dus niet direct onder de 3 uur gaan duiken is mijn verwachting. Toch blijf ik de trainingen volgen en kijk ik hoe ver ik kom. Immers als je er niet voor traint gebeurd het nooit. Tot volgende week!

Onder de 3 – trainingsweek 5

Het gaat hard, weer een week trainen voorbij, een regenachtige week waarbij ik alleen de lange duurloop van 22 kilometer zonder regen heb getraind. Ik begin steeds beter in mijn ritme te komen. De hartslag gaat langzaam aan naar beneden , ook bij de hogere tempo’s maar veel belangrijker het gevoel van ritme begint te komen. Het voelt allemaal wat lichter, eenvoudiger en ik hoef niet meer zo na te denken over waar ik mijn voeten neerzet. Ook wordt mijn houding langzaam beter.

Dit heeft denk ik te maken met de Yoga, waar veel aandacht is voor de juiste houding en ademhaling. Ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat dit een goede aanvulling is, waarbij je ook nog eens een behoorlijk deel van de tijd werkt aan het versterken van je kracht. Ik moet eerlijk bekennen dat ik yoga altijd als een beetje zweverig heb bekeken. Maar dat is inmiddels wel veranderd. Het is gewoon enorm goed voor je lijf en je geest.

Ik ben nog lang geen yogi die vloeiende poses aanneemt en veranderingen soepel doet , maar ik ben wel verbaasd over de snelle vooruitgang die geboekt wordt. Ik zou iedereen willen aanraden om het een tijdje regelmatig te beoefenen om te kijken hoe het effect voor jouw lijf en geest is. In het begin is het even wennen maar de voordelen komen snel zat.

Hopelijk verloopt deze week even goed.

Onder de 3 – trainingsweek 4

Deze week een volledige week aan trainen kunnen doen, dat was erg lekker. Over het algemeen ging het prima al was het wel voornamelijk nat en daardoor extra koud. Dat mocht de pret niet drukken en ik was blij dat ik het aantal kilometers goed kon behappen. Het schort hier en daar nog aan snelheid, maar dat moet langzaam aan gaan komen met de extra snelheidstrainingen en korte snelle stukken tijdens de duurlopen. Totaal heb ik deze week 79 kilometer gelopen, zonder rare pijntjes of stramme spieren. Daar ben ik heel blij mee.

Kracht doe ik nog steeds door middel van yoga en dat bevalt ontzettend goed, het gaat wat rustiger en de beweging zorgt er ook voor dat ik soepeler wordt. Dat is mooi meegenomen, als het goed is zorgt dit ook voor een lager risico op blessures door het hardlopen en ik wordt er mentaal rustiger door , ook wel ideaal. 4 sessies deze week en dat ga ik proberen zo te houden.

Al met al een prima week , op naar de volgende !

Onder de 3 – trainingsweek 2 en 3

Weer een overzicht van mijn trainingsactiviteiten, of liever gezegd een gebrek eraan. Week 2 is grotendeels om zeep geholpen door een flinke voedselvergiftiging. Dus in week 2 slechts 2 trainingen gedaan. Week 3 ging ook nog grotendeels over herstellen en pas aan het eind van de week weer wat kunnen trainen. Een beetje jammer maar gelukkig zit het aan het begin van de trainingen en niet ergens tegen het eind.

Het trainen op zich ging prima, al waren de tempo’s wel wat lager dan beoogd. Maar dat was te danken aan algehele slapte, gek genoeg heb ik er alles bij elkaar een dag of 8 last van gehad.

Ik ben in ieder geval blij weer bezig te zijn en kijk nu al uit naar week 4.

Onder de 3 – De eerste trainingsweek

Zoals sommigen van jullie wellicht al weten heb ik mezelf een nieuw doel gesteld. Het lopen van een marathon onder de magische grens (voor mij dan) van 3 uur. Ik ga mijn voortgang in de nieuwe serie ‘Onder de 3’ bijhouden. Ik zal de wekelijkse statistieken delen, maar voornamelijk ga ik het hebben over de impact op mijn lichaam en geest.
Ik ben met name benieuwd of een nieuwe stap in mijn fitheid een positieve impact heeft op mijn dagelijkse functioneren en het aantal dips kan verminderen.

De eerste week zit er dus op, de routine is niet wezenlijk anders, wat we anders is , er zitten meer snelheid onderdelen in. En veel meer core en kracht training. Gewoon allerlei oefeningen doen met een aantal herhalingen dat was niets voor mij, nu heb ik Yoga gevonden als alternatief, dit is veel meer gericht op beweging en veel vloeiender. Geen saaie herhalingen meer, iets wat mij een stuk beter bevalt. Ik heb er plezier in en besteedt meer aandacht aan de oefeningen. Misschien is het minder effectief dat weet ik niet, maar dit is het voor mij als het op krachttraining aankomt.

De hardloop trainingen gingen prima, soms iets te snel voor nu, ik let te weinig op mijn hartslag als het lekker gaat. Ik ben wel blij met hoe deze week gegaan is, geen gekke pijntjes of problemen met herstellen. De extra snelheidsdelen gingen goed. Nu is het een kwestie van wennen aan de nieuwe tempos, en mijn lange afstanden in het nieuwe tempo met de juiste hartslag zien te krijgen. De nieuwe snelheid moet aanvoelen zoals de oude deed. Het nieuwe deurtempo waar ik op mik ligt tussen de 4:30 en 4:45 per kilometer. En dan zou een marathon onder de 3 uur moeten kunnen.

Wat heb ik gedaan de afgelopen week ? Ten eerste 4 kracht en core yoga sessies van ongeveer een half uur. Mijn normale 5 hardloop sessies bestaande uit 3 kortere afstanden tussen de 7 en 10k met kleine snelheidsblokken, een makkelijke 14k en een lange afstand van 21k.

Het is natuurlijk nog heel vroeg in het traject maar ik heb er veel lol in om alleen al te denken aan de mogelijkheid dat het lukt en het proces dat nodig is om er wellicht te komen. Een marathon onder de 3 uur !

Hardlopen , een nieuw doel

Ik ben gek op hardlopen, het is tevens ook pure noodzaak om mijn hoofd leeg te maken en om zo fit als mogelijk te blijven. Dit is weer van belang om de normale dagelijkse activiteiten te kunnen doen en een vorm van balans te houden.
Zoals ik al eerder heb verteld ,heeft het hardlopen ervoor gezorgd dat ik mijn hersenontsteking heb overleefd. En de benodigde discipline die ik nodig had in mijn revalidatieproces komt ook voor een deel voort uit het trainen voor marathons.

Net als met hardlopen is in het revalidatieproces regelmaat en volhouden het belangrijkste. Eigenlijk geldt dit voor veel dingen in het leven. Maar mijn ervaring met langdurig opbouwen en trainen naar een doel komt nu enorm van pas. Het helpt om door moeilijke periodes heen te komen en het helpt om je hoofd erbij te houden op momenten dat je hersens ermee ophouden. Aan het einde komt er namelijk altijd weer een goede periode.

Dus je kan wel stellen dat hardlopen voor mij van groot belang is. Ik ga dit jaar meer schrijven over hardlopen en de impact van mijn hersenbeschadiging op mijn alledaagse leven. Veel mensen hebben er geen voorstelling van en ik hoop hiermee wat inzicht te geven in het leven met een hersenbeschadiging.

Maar ik begin met het hardlopen, ik heb inmiddels een aantal marathons gelopen en mijn persoonlijk record is 3:17:22. En hier ben ik ook erg blij mee. In mijn achterhoofd heb ik altijd het idee gehad om te kijken of het voor mij mogelijk is om een marathon onder de 3 uur te lopen. Hiervoor moet ik dus 18:17 van mijn persoonlijk record aflopen. En dat is natuurlijk erg pittig. Maar ja als je het niet probeert dan weet je zeker dat het niet lukt. Dus heb ik besloten om het te gaan proberen. Ik ga beginnen aan mijn reis om onder de 3 uur te komen.

Nu kan ik ook niet meer terug, ik heb het hardop uitgesproken. En nu kunnen jullie mij allemaal volgen en helpen om dit doel te halen. Alle tips rondom training, voeding en andere zaken zijn welkom ! Let’s go !

2019 doelstellingen

Een nieuw jaar en nieuwe doelstellingen, voor mij een eerste keer dat ik ze echt hard neerzet. Ik heb altijd wel to do lijsten en ruwe doelen maar nooit echt een vaste lijst. Dit houdt onder andere in dat ik af en toe de focus mis. En dat de to do lijsten veel te lang worden.

Allereerst de financiële kant. Ruwweg te verdelen in lastenverlaging en vermogensopbouw. Voor het onderdeel lastenverlaging kom je al snel uit op de hypotheek, de enige en grootste openstaande schuld. Vorig jaar een flink deel al afgelost en het blijft toch een mooie eenvoudige manier om de maandelijkse lasten naar beneden te krijgen. Nu kom ik echter uit op een punt dat alle andere alternatieven voor wonen die er zijn, huren , ander huis kopen altijd duurder zijn dan mijn huidige woonlasten. De schuld moet natuurlijk worden terugbetaald maar de nadruk ligt daar niet meer op. Andere beleggings categorieën leveren over tijd simpelweg meer op. Het doel voor heel 2019 is 1200 euro extra af te lossen.

Dan is er nog de aandelen en ETF portefeuille, ook daar gaat een vast bedrag per maand heen, verdeeld over ETF’s en zelfgekozen bedrijven waarin ik investeer. Uiteraard blijf ik hierbij letten op de dividenduitkeringen, als onderdeel van mijn passieve inkomensstrategie. Het doel is om de passieve inkomensstroom in de buurt van de 1500 euro te krijgen. Het passieve inkomen uit dividenden is voor 2018 uitgekomen op 1021,80. Het is voor het eerst dat het bedrag boven de 1000 euro zit. Een kleine mijlpaal. Eens kijken of het nieuwe doel te halen is.

Nieuw in 2018 zijn mijn eerste stappen in de optie handel geweest, dat is eigenlijk de grote verrassing gebleken van 2018. Ik schreef voorheen af en toe een optie op een aandeel als ik van plan was deze aan te schaffen. Meestal werd ik er niet aan gehouden en herhaalde ik dit zo af en toe. Na een tijdje heb ik dit dus wat gestructureerder aangepakt en ben ik ook gaan schrijven op de aandelen die ik in bezit heb. Aan het eind van het jaar heb ik daar aan toegevoegd dat ik mijn cash reserve als buffer ben gaan gebruiken om extra opties te kunnen schrijven. Je kan namelijk een redelijk goede inschatting maken of je je cash buffer de komende maand al dan niet nodig hebt. En een deel daarvan kan je dus prima gebruiken om wat extra rendement mee te genereren.

Al met al zijn deze eerste stappen in de opties goed bevallen en hebben heeft dit op het geriskeerde bedrag een rendement van 10,21 % opgeleverd. Wellicht niet heel schokkend maar voor mij genoeg aanleiding om daar in 2019 meer over te leren, ik hou mijn leerproces bij in mijn blogs over opties.

Er zijn dus 3 financiële doelstellingen, blijven aflossen, passief inkomen vergroten en extra inkomen genereren uit opties.

Maar zonder gezondheid heb je niets aan geld, 2018 was weer een leerzaam jaar voor wat betreft de gevolgschade van mijn hersenontsteking. Ik heb her en der teveel hooi op mijn vork genomen en ben mezelf meer dan eens tegengekomen. Voor 2019 is het daarom van belang om bewuster van te zijn. Het eindelijk echt te accepteren dat niet alles meer kan en ook niet door steeds iets meer te willen doen.

De focus ligt dus op sterker worden, mijn linkerzijde meer trainen, beter plannen om zware terugvallen te voorkomen en verder werken aan acceptatie van mijn limieten. In plaats van grote stappen terug naar het begin van mijn revalidatieperiode en de kleine stappen omarmen. Ik zal hier in een latere blog dieper op ingaan. Voor nu wens ik iedereen een gezond en voorspoedig 2019!

Dusseldorf stedentrip

Weer een experiment om te kijken hoe ver ik kan gaan, een weekendje Dusseldorf , waar zoals bij veel van de stedentrips een marathon te lopen is. Mijn 3e keer in Dusseldorf. De voorbereiding was door de forse griep niet ideaal, en mijn linkerbeen is her en der wat pijnlijk. Dat heeft wat te maken met een bult op mijn kuit na een misstap bij het traplopen. Waarschijnlijk een kleine spierscheuring. Hopelijk is het genoeg hersteld.

Gecombineerd met het vooruitzicht op een flinke treinreis en drukte van de stad was ik behoorlijk nerveus vooraf. We hadden alles goed ingedeeld, op vrijdag de heenreis , op zaterdag een lege dag, op zondag de marathon en op maandag terug.

De heenreis verliep door werkzaamheden aan het spoor niet via de ICE maar via de normale treinverbindingen. Het was gelukkig lekker rustig in de trein naar Venlo alwaar we de overstap hadden op het boemeltje naar Dusseldorf. Rond de middag aangekomen in Dusseldorf en ingecheckt in het hotel.

Na de lunch op het terras en een bezoek aan de gigantische Edeka supermarkt om de hoek bij het hotel wat gewandeld en rustig aan gedaan Aan het einde van de middag wat rust gepakt in het hotel en aan het einde van de middag naar ons favoriete hamburgerrestaurant in de Medienhafen.

Zaterdagochtend na het ontbijt naar Niederkassel gegaan om de rust en de Japanse tuin te bezoeken, de rust gevonden maar de Japanse tuin ging pas veel later open. Dus gaan wandelen door deze mooie groene wijk. Gebak en koffie tussendoor, het is denk ik de beste buurt om te wonen in heel Dusseldorf, zo groen en zo dicht bij de stad. Wel alleen voor de happy few. Na de wandeling gaan lunchen bij ons favoriete lunch en ontbijttentje. Altijd leuk om te zijn en lekker relaxed te zitten. S’middag’s geslapen en s’avond’s wat eten gehaald bij de Edeka op de hoek, erg lekkere toetjes en verse salades met brood en wordt. Vroeg gaan slapen want morgen moet er een stukje gelopen worden.

Zondagochtend de dag van de marathon, start om 9 uur in de ochtend dus vroeg op om te ontbijten en voor te breiden. De zenuwen zijn goed aanwezig. De grote vraag is of ik genoeg deurconditie bezit om het tot een redelijk einde te brengen. We wandelen naar de start door Altstadt waar de laatste kroegtijgers uit de kroegen worden geveegd, vriendelijk met een bezem. Er is wat te vieren geweest want het plaatselijke Fortuna Dusseldorf is gisteren gepromoveerd.

Aangezien het een kleine marathon is , ongeveer 4000 deelnemers is het lekker ruim bij de start. Lekker warmgelopen en even wat kleine test sprintjes gedaan om te voelen hoe mijn linkerbeen zich houdt. Dat voelde goed. Geen pijn in mijn kuit en ook de rest van mijn been voelt prima. Een 10 minuten voor de start zoek ik mijn startvak op en begint het wat te regenen. Mijn vriendin kan gezellig naast het vak staan en gaat even later naar het eerste punt, door de opzet waarbij je steeds weer terugkomt in een klein deel van de stad is het ideaal voor toeschouwers en kunnen ze de lopers vaak voorbij zien komen. Leuk en goed voor de moraal.

Dan is het zover, de start, de spanning is gelijk weg, dat is gelukkig altijd zo als je eenmaal loopt. Ik zit bij de pacers van 3:14 en weet wel dat ik dat tempo niet ga volhouden. Maar nu is het tempo prima en doordat je in een groepje zit blijf je lekker warm. Dat is wel prettig aangezien er steeds wat meer regen valt. Mijn vochtinname blijkt niet helemaal ideaal want ik moet onderweg 4 keer stoppen om af te wateren. De eerste 2 keer loop ik nog terug naar de 3:14 groep maar na de 3e keer laat ik dat idee schieten, het kost simpelweg gewoon teveel energie.

Ik loop prima en voel mij verder erg goed. Bij iedere stop drink ik wat en neem wat banaan en gel. Bij het lopen door Niederkassel en Oberkassel komt er flink wat water uit de lucht en wat kleine hagel. Ik krijg het op de brug terug wel wat koud en ben doorweekt. Gelukkig gaat het tempo houden nog prima. Na 30 kilometer worden de benen wel wat zwaarder en lukt het niet meer om het tempo van het begin te houden. Ik besluit om niet te forceren en gewoon op gevoel uit te lopen, dat gaat nog prima. In mijn beleving ben ik vrij snel bij de grote sticker op de weg die het 40 kilometer punt aangeeft. Ook is de zon al een tijdje doorgebroken en ben ik goed aan het opdrogen en heb het niet koud meer. Dit helpt ook. Het laatste stukje naar beneden naar de finish en ik ben er. Zoals altijd stoppen mijn spieren er acuut mee als ik over de finish loop. Dat is altijd een vreemde gewaarwording. De tijd ook, mijn eigen horloge geeft aan 3:21:11. Een parcoursrecord. Ik ben erg blij en vooral ook met het verloop, geen moment stuk gezeten of moeilijkheden gehad. De race leek zo voorbij te zijn gegaan. Een mijlpaal weer. In ervaring en in het hardlopen.

Na de finish zoeken we elkaar weer op en eten we curryworst. Even de maag weer vullen. Daarna wandelen we rustig naar het hotel, de zon schijnt nog steeds en het wordt warmer. Aan het eind van de middag een wandeling naar Medienhafen voor een terrasje en wat zonnestralen. Hierna lopen we via een voor ons onbekende wijk weer terug. Weer een nieuwe ontdekking en zeker iets om de volgende keer te bezoeken.

S’avonds eten we vlakbij het hotel in een goed Thais restaurant, dan is het tijd om het hotel op te zoeken en wat te slapen. Maandagochtend wacht de terugreis. Het weer is dan helaas een stuk minder. Maar het mag de pret niet drukken. De terugreis verloopt prima en aan het einde van de dag zijn we weer thuis.

Deze reis is prima verlopen en ik ben daar nog het meest gelukkig mee. De marathon lopen was een mooie bonus. Het heeft mij geleerd dat met de juiste spreiding en rust ik toch een heel eind kan komen op het gebied van onze grootste hobby. Reizen.

Hardlopen , herstel en de Amsterdam marathon

Hardlopen, doelen en herstel. Tijdens de revalidatie werd snel duidelijk dat bewegen erg belangrijk is om het herstel van de hersenen te helpen ondersteunen. Dat advies was uiteraard niet aan dovemans oren gericht. De hardloopschoenen waren snel gevonden en ik ging voor mijn doen langzaam aan de gang.

Zoals ik eerder al heb verteld deed ik natuurlijk snel teveel. Dus na een tijdje was de koek op en moest ik terug naar wandelen. Gelukkig kon ik wel weer beginnen na verloop van tijd. Het werd bepalend voor mijn herstel, rustopbouw en ontspanning. Lopen maakt je hoofd leeg en zorgde er bij mij letterlijk voor dat de ellenlange rij van gedachtes , onverwerkte prikkels en geestelijke moeheid verdwenen.

Want je hoeft echt alleen maar je ene been voor je andere te zetten. Dat ging goed totdat het tempo wat omhoog ging. In 1 week tijd 2 keer gevallen met flinke schaafwonden op armen en knieën. Mijn schoenen waren al versleten, dus naar de loopwinkel. Die wees mij er op dat ik te weinig voorwaartse beweging maakte en mezelf als het ware tegenhield. Daarnaast sleepte mijn linkerbeen in de beweging er een beetje achteraan. Niet echt een goede looptechniek dus.

De tip was even eenvoudig als lastig, probeer je beweging altijd naar voren te richten en zorg ervoor dat je linkerkant gaat meedoen. Nu heb ik nooit iets met mijn linkerkant gedaan. Alles deed ik altijd met rechts. Of althans zoveel mogelijk. Maar ik ben er op gaan letten en inderdaad ging mijn linkervoet vaak over het asfalt op een onhandige manier. Misschien nog een restverschijnsel of gewoon iets dat er al was geen idee. Maar de techniek moest beter want vallen ging mij zo mogelijk nog slechter af.

Trainen op loopbeweging om te zorgen dat dat beter ging. Gelukkig ging dat stapje voor stapje beter. En ik liep makkelijker en ben sindsdien gelukkig ook niet meer gevallen. De trainingen gingen steeds beter en ik besloot er een eenvoudig marathon schema bij te pakken. Gewoon om te zien of ik dat zou kunnen volmaken. Geen inschrijving voor een marathon gedaan en geen tijddoel in mijn hoofd.

De trainingen verliepen goed en de looptechniek ging ook vooruit. Dat scheelde heel veel. Afstanden gingen makkelijker en het herstel beter. Ik had mij voorgenomen om me in te schrijven zodra ik een aantal 30+ duurlopen goed zou doorkomen. En dan niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk. Op de kalender kijkend en het schema erbij zou oktober uit komen en dan was Amsterdam de beste optie. Na de reeks lange afstanden was mijn vertrouwen op uitlopen hoog genoeg om de sprong te wagen. Dus inschrijven maar.

De week voor de marathon toch wel nerveus, aangezien ik nog steeds slecht ben met drukte was dat mijn grootste zorg. Is het niet te druk , wat als het misgaat en ik weet niet meer wat te doen ?
Gekeken op de route en bepaald waar de beste uitstappunten waren en toen was het ineens zondag.

Wakker geworden en ik voelde mij goed nerveus, maar na het ontbijt eenmaal wandelend naar het olympisch stadion verdween veel van de spanning. Eenmaal in het stadion even warmlopen en naar het startvak. Gelukkig was het niet al te druk en had ik prima de ruimte. Direct vanuit de start werd er een goed tempo gelopen, eerst door het Vondelpark en onder het Rijksmuseum en door het centrum richting de Amstel. Tot 28 km ging het soepel, op 30 km werd het echt warm en heb ik niet meer op mijn horloge gekeken en mijn aandacht naar het uitlopen verlegd. Tussen de 35 en 36 lichte kramp die ik er gelukkig uit kon lopen. Daarna werd het zwaar, volhouden was het enige wat er nog toe deed. Ergens bij 41 nog een keer kramp , maar ook daar kon ik doorheen lopen. De finish in het olympisch stadion is erg mooi, ik geloofde alleen de klok niet. Na de finish was ik alleen maar blij om het gehaald te hebben.

De eindtijd was een totale verrassing, 3:17:15. Een persoonlijk record. Bijzonder en pas nu 2 dagen later daalt het besef echt in , ik ben van ver gekomen, soms niet erg bewust maar steeds bewuster. Je loopt tegen beperkingen aan waarvan niemand je kan vertellen hoe je dat moet oplossen of en wanneer het beter wordt. Er wordt gewerkt aan zoveel mogelijk structuur en de rest is volhouden en afwachten.

Maar met hardlopen heb ik het echt in eigen hand voor mijn gevoel. En naast dat het mij door de week heen helpt is het ook nog iets waar ik zichtbaar in kan verbeteren.

Ik had dit niet meer gedacht ooit nog een marathon te kunnen doen, maar nu is het toch gelukt. Ik ben een heel gelukkig mens.

Hoe hardlopen je leven kan redden.

Hoe hardlopen mijn leven heeft gered, en eigenlijk nog steeds red. Het verhaal is inmiddels bekend, begin 2016 een hersenontsteking opgelopen en deze dankzij mijn conditie overleefd. En dankzij het snelle ingrijpen van mijn vriendin en ouders. Maar zonder de conditie was het waarschijnlijk toch niet snel genoeg geweest.

In eerste instantie heb ik geprobeerd mijn oude leven zo snel als mogelijk weer op te pakken. Ondanks alle goede adviezen van het revalidatie team dat ik toch echt rust moest nemen ging ik toch steeds te ver.

Het doel was nadat ik uit het ziekenhuis was gekomen het behoud van mijn net nieuwe baan, waar ik het prima naar mijn zin had. Nu wist ik wel dat het niet echt meer ging maar zolang ik het kon gaf ik ook vol gas. Mijn contract liep in juni vorig jaar af. Toen kwam het gat.

Ik was al heel de tijd heel moe maar gaf dat nooit echt toe, want ja ik deed toch al veel en veel minder.
Nu was het echt gedaan, lange tijden op bed en op de bank waren het gevolg. Je moet uiteindelijk een keer toegeven. Dat is niet alleen fysiek heel vervelend , maar het doet iets met je geest. Het is verliezen, en als ik ergens een hekel aan heb is het verliezen.

Nadat het werk was afgelopen kon ik mij pas echt richten op het herstel. Ik begreep toen pas langzaam wat het revalidatie team met rust bedoelde. Echte rust, geen opgestelde dagplanning waar ik vervolgens allerlei happen uit nam om toch maar door te gaan.

Het werd langzaam donker, de vermoeidheid speelt spelletjes met je gemoedstoestand. Houvast en ritme ontbreken en alles moet je echt zelf verzinnen. Het werk gaf toch een mooi ritme en raamwerk om dingen te doen. Ook al was dat voor mij op dat moment veel te veel.

Hetzelfde deed ik na de revalidatie met hardlopen, te veel en te vaak. Dus dat liep in eerste instantie niet goed. Maar met fysieke vermoeidheid had ik wel ervaring, dus schema in de prullenbak en wandelen en hardlopen afwisselen. Nu was het geen uitvlucht meer om mij een tijdje goed te voelen maar een toevoeging aan het revalidatieproces. Het is nog steeds een dagelijkse puzzel om de energie goed te verdelen maar het gaat steeds beter. Hardlopen is niet alleen goed voor de conditie, het werkt uitstekend voor de geest. Donkere momenten verdwijnen sneller en je kan ze beter opvangen. Het blijft stukken minder lang hangen. Ook vormt het trainingsschema een mooi raamwerk om je dagen rondom in te richten.

Het houdt je fysiek en geestelijk gezond. Kortom het hardlopen red mij nog steeds.