Na een week rust, eigenlijk alleen lichamelijke rust want de zenuwen namen behoorlijk toe, is het dan eindelijk tijd om af te reizen naar Dusseldorf voor de marathon. Een week niet lopen is altijd vreemd en voelt ongemakkelijk. Ook heb ik meer moeite met het verwerken van de alledaagse prikkels en ervaringen. Ik functioneer dan minder, dus naast niet lopen moet ik verder ook rustiger aan doen. Dat is altijd even wennen.
De reis was uitstekend, met de ICE zit je binnen no time in Dusseldorf, een rustige en comfortabele manier van reizen die ik iedereen aan kan raden.
De weersverwachtingen zagen er veelbelovend uit gedurende de week. En deze werden steeds beter. Op de dag zelf was het droog en bij de start redelijk fris nog. Doordat de start van de nieuwe halve marathon afstand was uitgelopen was ook de start van de marathon met een kwartier vertraagd. Dus nog even wat langer warm blijven. Ik voelde me een beetje stram aan het begin wat denk ik een groot deel door de spanning kwam.
Gelukkig ging het wachten vrij snel voorbij en was het tijd voor de start. Ik had tijdens het trainen al wel door dat een tijd onder de 3 uur niet direct haalbaar is, maar de pacers die onder de 3 uur liepen, hadden een langzame start en ik zat wel lekker in dit groepje. De eerste kilometer ging in 4:30 dus dat was eigenlijk prima. Ik ben gewoon bij deze groep gebleven en dat liep heel lekker. Het was wat aan de koude kant en in de eerste 7 kilometer had ik het ook behoorlijk fris op sommige stukken. Het tempo ging langzaam wat omhoog en tussen de 10 en de 15 ging het voor mij eigenlijk wat te hard. Maar het ging mij gemakkelijk af en ik besloot om mij niet af te laten zakken tot de 3:15 pacers. Onder de 3:15 is wat gehaald moest kunnen worden aan de hand van de trainingen en het niveau dat daarin zat. Een kleine verbetering van mijn PR zou dat betekenen.
Maar ik liep soepel en ik dacht , laat ik eens zien hoe lang ik hierbij kan blijven. De doorkomst op de halve marathon was in 1:28 , prima op schema voor een tijd onder de 3 uur. Maar zoals iedereen weet de marathon begint pas na de 30 kilometer. En zo geschiedde , na 30 begon het tempo langzaam zijn tol te eisen. Ook de gels gingen er niet in, normaal kan ik allerlei gels makkelijk verdragen en maakt het niet uit welke smaak ze hebben, ik sjouw daarom ook nooit eigen gels mee. De test met de banden die daarvoor zijn gemaakt wekten bij mij alleen irritatie op. En de gels die uitgedeeld worden voldoen meestal prima.
Helaas deze keer minder , ik werd er misselijk van. Dus isotone drank, water en stukken banaan moesten het doen. Kan ook prima. Na de 35 kwam dan toch het moment dat ik helemaal leeg was. Bij een drankpost even gewandeld en rustig isotone drank gedronken. De tijden tussen de 35 en de 40 waren dan ook niet heel snel meer.
Het kost grote moeite om vooruit te komen, althans zo voelt het op zo’n moment, en het zal er vast ook wel zo uitzien. Het is dan een kwestie van niet meer op je horloge kijken, tijden vergeten en je concentreren op het blijven lopen. De kilometers tikken dan vanzelf weg en de aanduidingen op de weg die aangeven dat het nog maar 5, 4, 3 , 2, 1 kilometer is zijn in Dusseldorf niet te missen. Dus dat helpt eigenlijk prima. Je kan mooi in kilometers gaan denken.
Tegen de 40 voelde ik mij beter en dan gaat de finish ook trekken. het laatste stukje over de Koningsallee en dan richting de kade aan de rijn. Dan draai je op een gegeven moment een bochtje in en loop je naar beneden richting de finish. Met een mooi uitzicht op de finish klok. Op dat moment stond daar 3:08 en een beetje op aangegeven. Toen wilde ik perse onder de 3:10 finishen, en ik probeerde nog een kleine eindsprint er uit te persen. Voor mijn gevoel werkte dat niet helemaal maar ik kwam onder de 3:10 over de finish. 3:09:25 is het geworden. Ik had eigenlijk juichend over de finish moeten lopen met zo’n tijd maar eerlijkheidshalve was ik gewoon erg blij om over de finish te zijn. De laatste kilometers waren zwaar, en wellicht te hard van start gegaan. Maar als ik te vlak was gestart en dezelfde energiedip had gehad dan had ik zeker niet onder de 3:10 gelopen. Dit is weer een mijlpaal voor mij, een tijd onder de 3:10.
Het heeft een aantal dagen geduurd voordat het allemaal doordrong maar ik kan niet anders dan blij zijn met het eindresultaat.
