Weer een experiment om te kijken hoe ver ik kan gaan, een weekendje Dusseldorf , waar zoals bij veel van de stedentrips een marathon te lopen is. Mijn 3e keer in Dusseldorf. De voorbereiding was door de forse griep niet ideaal, en mijn linkerbeen is her en der wat pijnlijk. Dat heeft wat te maken met een bult op mijn kuit na een misstap bij het traplopen. Waarschijnlijk een kleine spierscheuring. Hopelijk is het genoeg hersteld.
Gecombineerd met het vooruitzicht op een flinke treinreis en drukte van de stad was ik behoorlijk nerveus vooraf. We hadden alles goed ingedeeld, op vrijdag de heenreis , op zaterdag een lege dag, op zondag de marathon en op maandag terug.
De heenreis verliep door werkzaamheden aan het spoor niet via de ICE maar via de normale treinverbindingen. Het was gelukkig lekker rustig in de trein naar Venlo alwaar we de overstap hadden op het boemeltje naar Dusseldorf. Rond de middag aangekomen in Dusseldorf en ingecheckt in het hotel.
Na de lunch op het terras en een bezoek aan de gigantische Edeka supermarkt om de hoek bij het hotel wat gewandeld en rustig aan gedaan Aan het einde van de middag wat rust gepakt in het hotel en aan het einde van de middag naar ons favoriete hamburgerrestaurant in de Medienhafen.
Zaterdagochtend na het ontbijt naar Niederkassel gegaan om de rust en de Japanse tuin te bezoeken, de rust gevonden maar de Japanse tuin ging pas veel later open. Dus gaan wandelen door deze mooie groene wijk. Gebak en koffie tussendoor, het is denk ik de beste buurt om te wonen in heel Dusseldorf, zo groen en zo dicht bij de stad. Wel alleen voor de happy few. Na de wandeling gaan lunchen bij ons favoriete lunch en ontbijttentje. Altijd leuk om te zijn en lekker relaxed te zitten. S’middag’s geslapen en s’avond’s wat eten gehaald bij de Edeka op de hoek, erg lekkere toetjes en verse salades met brood en wordt. Vroeg gaan slapen want morgen moet er een stukje gelopen worden.
Zondagochtend de dag van de marathon, start om 9 uur in de ochtend dus vroeg op om te ontbijten en voor te breiden. De zenuwen zijn goed aanwezig. De grote vraag is of ik genoeg deurconditie bezit om het tot een redelijk einde te brengen. We wandelen naar de start door Altstadt waar de laatste kroegtijgers uit de kroegen worden geveegd, vriendelijk met een bezem. Er is wat te vieren geweest want het plaatselijke Fortuna Dusseldorf is gisteren gepromoveerd.
Aangezien het een kleine marathon is , ongeveer 4000 deelnemers is het lekker ruim bij de start. Lekker warmgelopen en even wat kleine test sprintjes gedaan om te voelen hoe mijn linkerbeen zich houdt. Dat voelde goed. Geen pijn in mijn kuit en ook de rest van mijn been voelt prima. Een 10 minuten voor de start zoek ik mijn startvak op en begint het wat te regenen. Mijn vriendin kan gezellig naast het vak staan en gaat even later naar het eerste punt, door de opzet waarbij je steeds weer terugkomt in een klein deel van de stad is het ideaal voor toeschouwers en kunnen ze de lopers vaak voorbij zien komen. Leuk en goed voor de moraal.
Dan is het zover, de start, de spanning is gelijk weg, dat is gelukkig altijd zo als je eenmaal loopt. Ik zit bij de pacers van 3:14 en weet wel dat ik dat tempo niet ga volhouden. Maar nu is het tempo prima en doordat je in een groepje zit blijf je lekker warm. Dat is wel prettig aangezien er steeds wat meer regen valt. Mijn vochtinname blijkt niet helemaal ideaal want ik moet onderweg 4 keer stoppen om af te wateren. De eerste 2 keer loop ik nog terug naar de 3:14 groep maar na de 3e keer laat ik dat idee schieten, het kost simpelweg gewoon teveel energie.
Ik loop prima en voel mij verder erg goed. Bij iedere stop drink ik wat en neem wat banaan en gel. Bij het lopen door Niederkassel en Oberkassel komt er flink wat water uit de lucht en wat kleine hagel. Ik krijg het op de brug terug wel wat koud en ben doorweekt. Gelukkig gaat het tempo houden nog prima. Na 30 kilometer worden de benen wel wat zwaarder en lukt het niet meer om het tempo van het begin te houden. Ik besluit om niet te forceren en gewoon op gevoel uit te lopen, dat gaat nog prima. In mijn beleving ben ik vrij snel bij de grote sticker op de weg die het 40 kilometer punt aangeeft. Ook is de zon al een tijdje doorgebroken en ben ik goed aan het opdrogen en heb het niet koud meer. Dit helpt ook. Het laatste stukje naar beneden naar de finish en ik ben er. Zoals altijd stoppen mijn spieren er acuut mee als ik over de finish loop. Dat is altijd een vreemde gewaarwording. De tijd ook, mijn eigen horloge geeft aan 3:21:11. Een parcoursrecord. Ik ben erg blij en vooral ook met het verloop, geen moment stuk gezeten of moeilijkheden gehad. De race leek zo voorbij te zijn gegaan. Een mijlpaal weer. In ervaring en in het hardlopen.
Na de finish zoeken we elkaar weer op en eten we curryworst. Even de maag weer vullen. Daarna wandelen we rustig naar het hotel, de zon schijnt nog steeds en het wordt warmer. Aan het eind van de middag een wandeling naar Medienhafen voor een terrasje en wat zonnestralen. Hierna lopen we via een voor ons onbekende wijk weer terug. Weer een nieuwe ontdekking en zeker iets om de volgende keer te bezoeken.
S’avonds eten we vlakbij het hotel in een goed Thais restaurant, dan is het tijd om het hotel op te zoeken en wat te slapen. Maandagochtend wacht de terugreis. Het weer is dan helaas een stuk minder. Maar het mag de pret niet drukken. De terugreis verloopt prima en aan het einde van de dag zijn we weer thuis.
Deze reis is prima verlopen en ik ben daar nog het meest gelukkig mee. De marathon lopen was een mooie bonus. Het heeft mij geleerd dat met de juiste spreiding en rust ik toch een heel eind kan komen op het gebied van onze grootste hobby. Reizen.
