Auteur: Cornerman

Boek recensie – Dat gaat nooit lukken

Over de begindagen van Netflix, autobiografisch verteld door een van de oprichters Marc Randolph. Het bevat de ideeën , de moeilijkheden en de visie van een team mensen met een idee dat nooit eerder was gedaan en uiteindelijk het enorme succes is geworden dat Netflix heet.

Het is met name boeiend omdat het gaat over hoe je met elkaar iets kan bereiken. Natuurlijk is er talent nodig , en veel inzet en doorzettingsvermogen maar uiteindelijk komt het voor een groot deel neer op teamwerk. En op een kleine dosis geluk op de juiste momenten. In een tijd waarin mensen als individu op het schild worden gehesen en er vaak een aura omheen hangt waarbij het lijkt alsof dat specifieke individu alles alleen heeft gedaan is het eens te meer duidelijk dat niemand het alleen kan. Hoe goed een idee ook is of hoe geniaal de persoon in kwestie ook.

Jaag je dromen na , maar besef je kan het niet alleen. Buiten deze conclusie die ik eruit haal is het ook voor iedereen leuk die van autobiografieën houdt en is het niet alleen voor mensen met een voorkeur voor economie en het ‘hoe-zet-ik-een bedrijf-op-genre’ want hoewel je er zeker ook lering op dat vlak uit trekt. Het is zeker geen stapsgewijze gids. Het leert vooral creatief te zijn en open te staan voor anderen.

Een absolute aanrader, en een die niet te dik is bovendien. Dus er staat niets in de weg om het tussendoor weg te kunnen werken. Veel plezier.

Boek recensie – Creative Quest

Weer een boek recensie , sinds de hele corona crisis lees ik meer en probeer ik daar mijn focus op te leggen. Mijn leesvaardigheid is weer wat beter aan het worden. Daar waar het herstel ervan door mijn hersenschade geen garantie was zit er nu toch wat verbetering in.

Ik wordt er nog steeds snel moe van maar inmiddels gaat het lezen zelf sneller en onthoudt ik meer van hetgeen ik lees. Altijd handig, bovendien kan ik het in kleine stukjes knippen.

Dus ja, ik ben meer aan het lezen, en het zijn gelukkig goede boeken ook nog. Deze keer gaat het over een boek geschreven door , en het gaat over hoe je met creativiteit kan omgaan zodanig dat het productief wordt. Over hoe je in de juiste minste komt, het omgaan met afleiding enzovoorts. Het geeft je een raamwerk om je creativiteit de ruimte te geven zonder aan productiviteit in te boeten.

Ieder hoofdstuk behandeld een onderdeel van het creatieve vak. Van het maken van je kunst, tot het beheren van alle taken eromheen, tot aan het verkopen ervan. Hoe je een netwerk opbouwt en onderhoudt , hoe je met mensen in contact komt en blijft.

Ik heb muziek maken als hobby te boek staan en ik denk niet dat dit een carrière wordt in de nabije toekomst, maar toch was ik nieuwsgierig naar hoe creatieve mensen met deze onderwerpen omgaan. Het mooie ervan is, is dat de meeste beroepen ergens een stuk creativiteit nodig hebben. Of je nu software ontwikkelaar, bakker, product manager of journalist bent. Iedereen heeft te maken met creativiteit. En kunnen dus profiteren van de juiste mindset en het raamwerk. Het gaat er allemaal om om de omstandigheden zo ideaal mogelijk te maken zodat je je creatieve werk kan doen.

Ik kan dit boek aanraden aan iedereen die geïnteresseerd is in het creatieve proces , of je dit nu als creatieveling doet of ergens anders toepast. Het boek heeft veel goede invalshoeken om je creativiteit optimaal te benutten.

Boek recensie – Hoe economie de wereld kan redden

Eigenlijk wil ik niets verklappen over dit boek. Dus dat ga ik proberen om niet te doen. Ik ga geen onderwerpen en conclusies uit het boek hier openbaren om te illustreren waarom ik het boek zo goed vindt.

Wat ik wel alvast wil zeggen is dat iedereen die geïnteresseerd is in het hoe en het waarom van de huidige staat van de wereld dit boek sowieso moet gaan lezen. Zeker ook diegene die niets met economie heeft. Het goede nieuws is namelijk het gaat niet echt over economie. Het gaat meer over foute aannames , die hebben geleid tot (beleid)beslissingen die hebben geleidt tot verregaande problemen en vaak ook het probleem dat ze trachten ermee op te lossen , hebben verergerd.

Dit wordt op een vlotte , begrijpelijke manier verteld en houdt het hele boek prettig leesbaar zonder aan fundering in te boeten.

Het is wonderlijk hoe hardnekkig sommige percepties op het gebied van sociale structuren, geld , belasting , inkomen , menselijke waarden en normen over heel lange tijd blijven terugkeren. Dit terwijl ze aantoonbaar op zijn minst niet meer zo zijn en vaker nooit zo zijn geweest. Over tijd heeft dit tot grote ingrepen geleidt waarvan de negatieve effecten over tijd nog naijlen en in veel gevallen versterkt zijn.
Dat weer aanleiding was om nog sterker die richting op te gaan. Weer gebaseerd op dezelfde verkeerde aannames.

Het blijft een beetje cryptisch, dit deel van mijn boek recensie, maar de neiging om voorbeelden te noemen uit het boek om het bovenstaande te illustreren ga ik toch uit de weg. Hopelijk geeft het een beetje een beeld over het boek.

Vergeet maar wat ik eerder zei dat iedereen met interesse in de huidige stand van de wereld het moet lezen, iedereen moet het lezen. Het zou verplichte literatuur moeten zijn op alle middelbare scholen op alle niveaus.

Het leert namelijk dat problemen nooit vanuit een vakgebied of perspectief zijn op te lossen. En dat oplossingen niet altijd noodzakelijk vanuit de hoek moeten komen van het ‘dominante’ vakgebied. Creativiteit en het voorkomen van hokjesdenken is enorm belangrijk.

Het bewijst maar weer eens dat problemen alleen samen kunnen worden opgelost. Niemand kan het alleen.

Boek recensie – Fantoomgroei

Steeds meer mensen vragen zich af waarom ze , ondanks een goede opleiding, een mooi carrièrepad toch de boot missen. In die zin dat ze weinig tot niets overhouden aan het einde van de maand en amper kans maken op de woningmarkt.

Dat vroegen de schrijvers van dit boek zich ook af. Sander Heijne en Hendrik Noten hebben een overzicht gegeven van het hoe en waarom van het ontstaan van deze situatie. Kort door de bocht zijn de reële inkomens al sinds begin jaren 80 niet gestegen. En stijgingen in bedrijfswinsten en uitkeringen aan de aandeelhouders met een veelvoud. Deze zichzelf versnellende uitkomst vormt een bedreiging voor de stabiliteit en heeft voor de opkomst gezorgd van de  extremen in het politieke landschap.

Zelfs zonder enige economische interesse of achtergrond is het boek makkelijk te lezen en zet het helder en duidelijk de materie uiteen. Voor een ieder die nog steeds gelooft dat je met hard werken en inzet nog ergens komt in deze door flexibiliteit en (winst) groei gedreven samenleving is dit boek een absolute aanrader.

Ook voor de rest van de samenleving is dit eigenlijk een boek dat je gewoon gelezen moet hebben. Het rekent af met het idee dat alles door je eigen toedoen of talent is gekomen maar dat het veeleer een kwestie van geluk is. 

We moeten met zijn allen toe naar een gelijkmatiger verdeling van de inkomsten van ons land , en het achterblijven van echte loonstijgingen sinds de jaren 80 om de economie te laten groeien is op papier wellicht gelukt , in absolute getallen. Maar heeft de grootste groep mensen die het geld daadwerkelijk verdienen, de werknemers , decennialang in de steek gelaten.

Dat gekoppeld met steeds verder uitgeholde collectieve verzekeringen heeft een enorm fragiele maatschappij opgeleverd. Waar we nu tijdens deze Coronacrisis de wrange vruchten van plukken. 

Het wordt tijd voor een nieuwe definitie (of eigenlijk het opnieuw in leven blazen van een oude, lees het boek maar) om de toekomst van onze samenleving te waarborgen en de op de achtergrond als een ondergrondse veenbrand doorsmeulende crisis van klimaatverandering nu en in de toekomst het hoofd te bieden. 

Boek recensie – More money than god

Ik lees weer zeer regelmatig het helpt mijn brein in stand te houden. En ik heb het altijd als heerlijk ontspannen ervaren. Meestal lees ik biografieën , geschiedenis , en boeken over financiële onderwerpen. En zo nu en dan een roman  tussendoor. En natuurlijk boeken over technologie, maar daar ga ik jullie niet mee vermoeien.

Ik heb recentelijk het boek more money than god uitgelezen, geschreven door Sebastian Mallaby. Dit boek combineert geschiedenis en financiën in een onderwerp, dus 2 van mijn favoriete onderwerpen. Daarnaast verteld het het het verhaal van de individuele spelers in deze geschiedenis. 3 onderwerpen afgetikt. Uitstekend.

Het is geen droge verhandeling over cijfers en gebeurtenissen. Het is vlot geschreven en gaat met verhalen en anecdotes langs de belangrijkste gebeurtenissen en ontwikkeling van hedge fondsen door de tijd.

Voor diegene die geen idee hebben wat een hedge fonds is, het is een privaat investeringsbedrijf dat zoekt naar een discrepantie in een markt en probeert daar dan geld mee te verdienen. Daarbij gebruik makend van een grote diversiteit van instrumenten. Of juist slechts enkele. In de klassieke zin zal een hedge fonds het risico zo inrichten dat ze beschermd zijn wanneer de verwachting niet uitkomt. Zoveel mogelijk markt neutraal dus. Dat veranderde wel in de loop der tijd en was er veel meer oog voor het uitnutten van de uitzonderingen die men in de markt zag.

Het boek neemt de hele geschiedenis door van het ontstaan van hedgefondsen tot na de financiele crisis van 2007/2008. Wat erg interessant is , is dat het niet alleen de meest bekende verhalen zijn, zoals Soros en zijn Britse pond avonturen , maar ook het minder bekende , zoals de overname van een Indonesische bank door een fonds.

Ik zal niet teveel weggeven over alle verhalen in dit boek , dat zou zonde zijn maar een erg boeiend deel is de stelling dat hedgefondsen goed zijn voor de markt in plaats van slecht, zoals de algemene opinie vaak stelt. De meeste mensen staan op het standpunt dat ze de duivel verpersoonlijkt zijn. Maar het boek heeft een goed betoog waarom dit niet zo is.

Het is ook een behoorlijk compact geschreven boek en dus heeft het voor mij wel even geduurd voor ik het uit had. Het is zeer de moeite waard als je interesse hebt in financiën en de wereld daaromheen in het algemeen. Zelfs als je er totaal geen interesse in hebt is het zeer boeiend. Er komen zeer veel boeiende en kleurrijke verhalen en karakters in voor.

Het is een van de beste boeken op het gebied van hedgefondsen en geeft een zeer goed beeld van de geschiedenis ervan. Zeker de moeite om op je leeslijst te zetten.

Mindset – Krijg dingen gedaan

Mindset, een mooi engels woord voor manier van denken. Vandaag over het gedaan krijgen van dingen. Wat die dingen ook mogen zijn. Ik heb noodgedwongen veel tijd besteed aan het verkrijgen van een mindset om dingen gedaan te krijgen. Dat begon voor mij op het moment dat zelfs de meest eenvoudige dingen moeilijk waren. Het gedaan krijgen van dingen bestaat uit (voor mij althans) uit een paar ingrediënten.

Allereerst is daar planning, maak er een. Voor een planning heb je een doel nodig waar je naartoe en omheen kan plannen. Er moeten immers zat zaken gebeuren naast je grote doelen. Dus heb een doel, en breek dit doel in stappen die gedaan moeten worden om het doel te bereiken. Zet daarbij de middelen en tijd die je er voorlopig hebt bij.

Dat klinkt enorm eenvoudig, feitelijk blijft alleen het uitvoeren over. Maar het blijkt behoorlijk moeilijk te zijn om een goed uitvoerbare planning te maken. Ik heb ervaren dat er een aantal makkelijke valkuilen inzitten. De eerste en meest voor de hand liggende is dat ik veel te veel wilde doen, ik plande veel meer dan ik eigenlijk kon doen. Nu kom ik op tip 2, plan te weinig. Er zal altijd iets tegenzitten, iets tussendoor komen of iets niet juist gaan op wat voor manier dan ook. En deze gebeurtenissen verpesten je mooi gemaakte planning en kekke to do lijsten.

Zorg dat je nooit meer dan 3 doelen in 3 categorieen hebt, waarom ? Welnu omdat het anders snel onoverzichtelijk wordt en alles gaat schuiven. Met als gevaar dat geen van je doelen ooit gehaald worden. Een voorbeeld. Een op het vlak van een werk of leerden, een doe doel (fysiek of anders) en een privé doel. zoiets, leer programmeren, loop een 10 kilometer hardloop wedstrijd en plan een mooie vakantie.
Je kan je maar op zoveel tegelijk concentreren. Bovendien moeten er naast je doelen nog zat andere zaken gedaan worden.

Het voorbeeld is ook verdeeld in 3 categorieen met reden. een doel vereist veel denkkracht , een meer fysieke en een die gericht is op vrije tijd en ontspanning. De eerste 2 balanceren zich mooi uit. De hersenen hebben namelijk tijd nodig om het geleerde te verwerken en tot rust te komen en beweging helpt hierbij goed (evenals slapen). De derde is per definitie leuk en heeft wat minder rekenkracht van het brein nodig en gaat meer richting ontspanning

De meeste mensen hebben een maximum van ongeveer 4 uur per dag die aan intensief denkwerk kunnen worden besteedt. Als je jezelf daarin getraind hebt. Dus hou je to do lijsten klein, en sta jezelf toe veel goede rust te nemen. Maak er een gewoonte van om reminders en aantekeningen van toekomstige taken niet automatisch aan je to do lijst toe te voegen. Maar noteer ze apart. Anders veroorzaken ze direct afleiding.

Dat maakt gelijk een mooi bruggetje naar de laatste tip voor vandaag. Als je met intensief hersenwerk bezig bent, zorg er dan voor dat alle afleiding weg is. Weg met de telefoon, de inbox en het liefst de hele internetconnectie. Zorg ervoor dat je je volledig kan richten en concentreren op de taak die voor je ligt.

Zorg er ook voor dat iedereen weet dat je die tijd niet gestoord mag worden, iedereen waarvan je weet dat die je kunnen storen en bij voorkeur meer mensen. Laat het die mensen bij herhaling ook weten, dat het echt niet kan anders dan in een noodgeval. Maak ook duidelijk wat voor zaken jij onder een noodgeval verstaat.

Zorg ervoor dat je jezelf niet tot het uiterste laat gaan in zo’n sessie. Hersenen consumeren namelijk bergen energie en teveel vragen levert lange hersteltijden op. Zet een wekker en neem zodra de tijd om is een echte pauze. Eet wat , geniet van een kopje koffie maar die helemaal niets verder. Dus geen telefoon, geen inbox geen internet. Gewoon hersteltijd. Zorg er ook voor dat je opbouwt naar dat maximaal van 4 uur. Start bijvoorbeeld met een half uur en meen dan rust. Het is erg moeilijk om een flinke tijd achter elkaar geconcentreerd bezig te zijn.

Ik heb zelf alle fouten gemaakt op dit vlak, teveel doelen , teveel op de to do lijst en veel te veel afleidingen die direct beschikbaar waren. Dit leidt tot frustratie en boosheid omdat dingen niet afkomen binnen de geplande tijd. Niet eens in de richting. Het vergt inspanning om tot een scherpe focus te komen. Het vergt enige training om tot een goed concentratie niveau te komen, het vergt consistentie en ritme als het ware om het in jezelf te vestigen en het op te kunnen roepen wanneer nodig.

Tip 3 , en de laatste voor vandaag, wees niet te streng voor jezelf. Er gaan dagen zijn waarin het als vanzelf gaat, je vliegt door je taken heen en er zullen dagen en zelfs weken gaan komen waarin niets lijkt te werken. Vertrouw op jezelf en hou vol. Je komt er en over tijd wordt het gemakkelijker om je concentratie terug te krijgen. Zorg ervoor dat je aan zelfevaluatie doet op gezette tijden in het proces. Zijn de doelen die je gesteld hebt de juiste doelen ? Zijn er zaken die aanpassing vereisen na verkregen nieuw inzicht? En wees niet bang om doelen te schrappen en weg te gooien als ze niet passen of niet haalbaar blijken. Ik heb meer doelen weggegooid dan gehaald. Maar zorg ervoor dat je er uit leert en weet hoe het toe te passen bij je nieuwe doelen.

Zorg dat je er lol in hebt, het is niet altijd leuk. Dat hoeft ook niet en kan ook niet. Sommige doelen zijn ronduit vervelend maar nodig om ergens te komen in opbouw naar een leuker doel. Maar zorg dat je onderweg plezier in het proces hebt. En zorg ervoor dat je altijd ook doelen stelt waarbij je zeker weet dat je er plezier aan beleeft. En geef nooit op en vertrouw op jezelf en het proces.

Nul

Terug naar nul, deze lockdown is voor mij een goed moment gebleken om eens terug te gaan en opnieuw te overwegen wat ik moet doen, of wat ik graag doe. Ik heb al eens eerder een geforceerde reset gehad na mijn hersenletsel. En na een paar jaar heb ik een goede basis gekregen waar ik goed mee uit de voeten kan. En ik kom er langzaam achter dat mijn gestelde doelen langzaam naar de achtergrond verdwijnen, dingen die ik voor mezelf had willen doen na terugkeer naar de ‘echte wereld’.

Na een paar weken wennen aan de lockdown, nieuw ritme vinden heb ik wat tijd genomen om oude aantekeningen op te zoeken van net na mijn revalidatie. En doelen die ik daarin beschreef hadden veelal te maken met leren van nieuwe dingen , vooral op het gebied creativiteit en muziek. En gek genoeg is het moeilijk gebleken mij daar op te storten. Meestal omdat grote delen van de tijd toch opgaan aan alledaagse dingen. Dus ik moet er toch echt wat tijd voor gaan nemen en ook plannen.

Deze nieuwe crisis heeft mij ook aan het denken gezet over de staat van onze maatschappij, en hoe een terug naar nul ook daar van toepassing zou moeten zijn. Een gewaagd herontwerp vanaf nul.

Ook nu weer heeft deze crisis aangetoond hoe fragiel het door ons gekozen en ontworpen systeem werkelijk is. En mijns inziens moet er een heleboel terug naar nul. Opnieuw bedenken hoe we onze maatschappij inrichten en waar we waarde aan hechten en hoe we dingen doen.

De focus op economische groei en het tevreden houden van de grote werkgevers is lang voorbij de houdbaarheidsdatum. De kosten van deze crisis landen ook nu weer op de zwakste schouders, en daar komen er steeds meer van. Veel mensen zijn nog niet hersteld van de financiële crisis van 2008, dat lijkt wellicht zo maar ze zitten wellicht net aan op het niveau van 2008. En missen derhalve 11 jaar ontwikkeling op allerlei gebied.

Het grootste probleem zit hem in de onmogelijkheid voor mensen om hun financiele situatie meer bestendig te maken. De flex economie en daarmee gepaard gaande afbreuk op het gebied van arbeidsrechten zijn gestaag doorgegaan en veel van de risico’s liggen nu bij het individu. Combineer dat met de privatisering in de zorg, energie en tal van andere noodzakelijke bedrijfstakken en je hebt een behoorlijk eenzijdig risico verhaal.

Dit maakt dat de risico’s voor de samenleving als geheel ook enorm zijn gestegen, je ziet nu ook dat overheden enorme stappen moeten doen om het systeem overeind te houden. En dit tegen enorme kosten voor ons allemaal in de toekomst. Het lijkt allemaal een grote gok op een snel (economisch) herstel. Iets wat ook zomaar niet kan gaan gebeuren.

Waar dit aan de ene kant wellicht wat donker overkomt, is het ook een mogelijkheid om een en ander te forceren. Met name op het gebied over hoe wij denken en hoe wij de rijkdom van onze maatschappij meten. Er zijn namelijk zaken die al lang meegeteld hadden moeten worden. Ik denk aan een mix van economische groei, gecombineerd met duurzaamheid, geluk en gezondheid van de mensen in de samenleving en de stand van de natuur en de aarde als geheel. Veel meer gericht op langere termijn, meer kwaliteit en minder kwantiteit. Kwaliteit van leven boven veel dingen bezitten.

Het is wellicht een te hoopvolle gedachte, maar dit systeem van het creëeren van een enorme hefboom op het gebied van financiën , milieu en menselijk risico is onhoudbaar. Ik hoop dus dat deze crisis ruimte geeft aan echt vernieuwend denken en denken in oplossingen gericht op een nieuwe mix.

Terug naar het eerste idee

Het is inmiddels een tijd geleden dat ik iets geschreven heb. Mijn laatste post dateert alweer van november 2020. In de tussentijd zijn we alweer een stuk op weg in 2020. Dus wat heb ik in de tussentijd gedaan, welnu ik ben aan het denken geslagen over het hoe en waarom van deze blog. Het eerste idee was om te schrijven over zaken die mij boeien, zoals financiën , muziek, hardlopen en kunst. Het doel was om te schrijven wanneer ik daar zin in had en een behoefte had om iets met de wijde wereld te delen. Toen ik een ontdekking deed omtrent persoonlijke financiën was ik daar erg door geboeid en ben ik langzaam verzand in een format.

Dat resulteerde in meer posts maar niet van erg hoge kwaliteit, het waren series zonder enige toegevoegde waarde. Daar ga ik dus mee stoppen. Geen dividend overzichten of portefeuille updates meer. Er zijn zat mensen die daar veel betere blogs over onderhouden dan ik ooit ga doen. Het betekend ook dat er wat druk wegvalt, die ik overigens zelf heb gecreëerd om per maand een paar blogs te moeten schrijven.

Ik probeer dus terug te gaan naar mijn originele idee en ga weer proberen om leuke danwel goede blogs te schrijven over de zaken die mij in het leven interesseren. Laten we gaan zien wat dit gaat brengen.

November 2019 – Dividend

11 maanden zijn inmiddels voorbij in 2019 voor wat betreft het dividend. Dus weer tijd voor een update. Geen enorm spannende verslagen maar langzaam en constant is waar het bij dividend groei allemaal om draait. November is altijd een maand met weinig dividend uitkerende bedrijven, althans in mijn portefeuille. En deze maand is het niet anders. Maar vergeleken met vorig jaar is er toch een aanzienlijke stijging , passief inkomen is erg leuk om te aanschouwen. Dus hier zijn de getallen voor november !

DateStockCurrencyAmount
15-11-2019ASMLEUR10,50
14-11-2019Apple EUR10,31
12-11-2019ASMIEUR30,00
TotalEUR50,81

Hersenletsel, ervaringen en het alledaagse leven

Hersenletsel, voor de meeste mensen is het een ongrijpbaar idee. Het is lastig voor te stellen dat je van de een op de andere dag simpelweg de meest normale dagelijkse taken een opgave worden. Het is daarnaast ook in veel gevallen ‘onzichtbaar’. We zijn inmiddels bijna 3 jaar verder en ik heb weer wat meer geleerd. Wellicht heb ik over sommige zaken al eens geschreven maar het helpt mij altijd even om een als een overzicht in de tijd door mijn gedachten heen te lopen en deze op te schrijven.

Ik heb na mijn revalidatie waarin ik leerde om de eenvoudige dagelijkse dingen weer goed uit te voeren, begon het leren omgaan met de grotere wereld. Waar het in het begin ging over zaken als het gasfornuis uitzetten na het koken, je sleutels meenemen als je de deur uitgaat en meer van dat soort dingen werden de vragen daarna groter. Wat is mijn plaats in de samenleving, wat kan ik nog op het gebied van werk en wat kan ik nog bereiken ?

Deze vragen zijn lastiger te beantwoorden dan verwacht. In het tweede jaar was het blijven toepassen van hetgeen ik geleerd had bij de revalidatie allereerst van belang. Een stabiele situatie creëren aan de hand van een dagelijkse planning. Dit vereist een discipline die ik enorm heb onderschat, je denkt bij weken die gemakkelijk gaan heel snel dat je dan de volgende week wel wat meer kan doen. Daar blijkt echter al snel dat dit niet het geval is. Je moet de spanning zodanig houden dat je wel wat probeert maar je jezelf niet tegen een muur laat lopen. Een week teveel doen kan weken aan instabiliteit veroorzaken.

Na het tweede jaar waarin de routine er beter in kwam. was het tijd om verder te kijken. De optimist in mij dacht nog steeds aan mijn carrière oppakken en weer als een ‘normaal’ mens leven. De eerste moeilijkheid kwam direct al bij het zoeken naar een werkervaringsplek. Simpelweg een stageplaats waarin ik met een beetje begeleiding mijn eigen mogelijkheden op het gebied van werken kan onderzoeken.

Alhoewel iedereen vol lof was over mijn inzet en doorzettingsvermogen zagen de meesten geen mogelijkheden om mij hierin te helpen. Met name de praktische kanten van de begeleiding en eventuele calamiteiten bleken hier een obstakel te vormen.

Gelukkig is er maar 1 persoon nodig die je een kans geeft en dat was in mijn geval ook zo. Het is enorm van belang om weer mee te draaien, al is het zoals in mijn geval maar voor een paar uur per week. Ik heb de vrijheid gekregen om mijn grenzen te kunnen bepalen en heb er een fijne groep collega’s bijgekregen. Ik kan weer wandelen, of eigenlijk de gang oversteken, naar een koffieautomaat. Ik heb werk op mijn eigen niveau en in mijn oude vakgebied.

Het lijken kleine dingen maar zijn erg belangrijk voor je eigenwaarde. Je komt buiten de deur in een andere omgeving en hoeft niet altijd je dagen zelf nuttig in te vullen. Het werk doet dat voor je.

In mijn eigen vakgebied terugkeren was voor mij van groot belang, alhoewel ik niet snel meer nieuwe zaken leer, kan ik nog wel teren op kennis die ik al had voor mijn beschadiging, heel nieuwe zaken worden lastig maar over het algemeen kan ik veel dingen nog prima. Ik ben wel langzamer en hou geconcentreerd werken minder lang vol dan voorheen. Ik heb simpelweg veel meer rust nodig. Maar doordat je binnen je eigen vakgebied aan de gang kan is de energie die nodig is om nieuwe dingen te leren een stuk minder.

Ik heb ook geprobeerd iets heel anders te gaan doen , ik heb werken met mijn handen onderzocht , fietsenmaker, solderen dat soort dingen. Alhoewel leuk als hobby, koste het mij enorm veel inspanning en tijd om de meest eenvoudige handelingen eigen te maken. De motorische problemen bij het leren van nieuwe handelingen en het onthouden van nieuwe theorie bleek enorm lastig. Uiteindelijk was dit een doodlopende weg.

Het terugkeren op eigen vakgebied, hetzij met minder verantwoordelijkheden en lager tempo is voor mij van groot belang geweest om de werkervaringsplek succesvol te laten zijn. Vaak proberen mensen iets heel anders te gaan doen, op het oog eenvoudiger werk dat gemakkelijk te leren moet zijn. Dat is het voor mij in ieder geval niet geweest. Wellicht zou hier meer aandacht voor moeten zijn, ik ben niet minder intelligent geworden, slechts langzaam en sneller moe. Alhoewel dat het volledig werken in de weg staat wil dit niet zeggen dat je afgeschreven bent.

Het doel om volledig terug te keren naar een volledige baan is niet haalbaar gebleken, ik probeer nog wel om meer uren te gaan maken en doelen te stellen die op veel kortere termijn haalbaar zijn. De werkervaringsplek heeft inmiddels geresulteerd in een baan voor een paar uur in de week. Ook dit was weer een boost voor het zelfvertrouwen en geeft een gevoel van zelfstandigheid. Enorm belangrijk.

De samenleving is ingericht voor mensen die op volle snelheid mee kunnen draaien. Het liefst nog een tandje sneller. Zodra je door wat voor reden dan ook ineens stilstaat is het enorm moeilijk om weer aan te haken. Er zijn behoorlijk wat mensen met een beperking, waarvoor op papier een heleboel mogelijkheden bedacht worden om mee te kunnen doen.

Alle goede bedoelingen, reintegratie programma’s , plannen op het gebied van participatie ten spijt is het in de praktijk heel lastig om op een of andere manier weer mee te doen. Ik heb daarin geluk gehad, ik ben de juiste mensen tegengekomen op de juiste tijd. Anderen zijn echter niet zo gefortuneerd gebleken en hebben hier dagelijks last van, buiten de ‘standaard’ hinder van een beperking. Het trekt een extra wissel op het leven van die mensen, want ik weet zeker dat ze niets liever doen dan lekker meedraaien.