Omarm imperfectie

Perfectie is iets waar de meesten van ons naar streven, en we vergeten hierbij de schoonheid die gevonden in imperfectie. Perfectie is de oneindige zoektocht, en in het zoeken naar perfectie kan je vervallen in een staat van verlamming en niets afmaken.

Iets afmaken en loslaten is een van de belangrijkste dingen in het leven, of dat nu in het leven zelf, op het werk of in de kunst is. Op een gegeven moment is iets af, zo goed als je perfectie op dat moment benaderen kan, en verdient het om te worden getoond aan de wereld.

Want wat is perfectie eigenlijk, is er iet altijd iets om naar te streven. Een verbetering van je vaardigheden en groeien als persoon, professional  en artiest.

Imperfectie is iets moois op zichzelf, net zoals gelukkige toevalligheden, toevallige gebeurtenissen. Het omarmen van imperfectie is het omarmen van het leven zelf. Alles heeft een einde nodig, een finish.

Het loslaten van perfectie is het loslaten van delen van je onzekerheid, twijfel aan je eigen kunnen en onzekerheden. Het vergt meer van jezelf om iets los te laten dan om te blijven streven naar perfectie, zonder iets te delen.

De finish lijn wordt als vanzelf steeds verder weg gelegd. Het delen van je kunst met de wereld geeft ook ruimte aan je groeien als artiest, en daarmee aan je zoektocht naar het perfecte werk. Jouw perceptie van perfectie, en als je het eenmaal bereikt hebt, is je definitie alweer veranderd en heb je nieuwe doelen gevonden om na te streven. Met na alle waarschijnlijkheid een nieuwe definitie van perfectie.

Dat wil overigens niet zeggen dat ik zelf zover al ben, deze realisatie is pas recentelijk ingedaald naar aanleiding van het lezen over en bestuderen van de psychologie achter mijn reacties op onzekerheid, twijfel en het stellen van te hoge standaarden. Dus ik ben aan het werk gegaan met wat praktische toepassingen om mijn eigen muziek sneller af te krijgen en te delen zonder het aanwezige ongemak dat ik daaromheen voel over mijn eigen vaardigheden of gebrek daaraan, om grip te krijgen op mijn eigen gevecht met perfectie. En terwijl ik dit schrijf weet ik ook dat ik zover nog niet ben, terwijl ik weet wat nodig is om mijn eigen werk de wijde wereld in te sturen.

In de praktijk betekend dit vooral dat ik mijzelf deadlines op moet leggen, tijd die ik besteedt aan een nieuw project moet limiteren en het gereedschap dat ik gebruik moet beperken.

Als voorbeeld, en ik neem even het raamwerk voor het maken van muziek, omdat ik beter weet hoe dit werkt dan het schrijven van een roman. Neem 1 of een aantal instrumenten. Bepaal het tempo, de lengte, eventueel het genre van muziek en geef jezelf bijvoorbeeld 14 dagen om er iets mee te maken.

Deel dat in een paar blokken in, een blok voor sound design, een voor opnames, arrangement, mixen en de administratie rondom je nieuwe muziek. En als je dat allemaal gedaan hebt, breng het uit, laar het horen en kijk niet om.

Bekijk of dit raamwerk aanpassingen nodig heeft, pas het raamwerk aan en ga door naar het volgende project. Op deze manier leer je van imperfectie te houden en je projecten los te laten. Ondertussen leer je veel over je creatieve proces. Bovenal leer je de schoonheid van imperfectie te zien, en daardoor ook de schoonheid van het leven zelf.

Nieuwe wegen – Nadenken over het creatieve proces, muziek & andere zaken

Ik heb de laatste maanden veel geschreven over mijn weg naar het maken van mijn eerste album. De hoogte en dieptepunten en alles wat erbij kwam kijken. Nu ben ik daar wel aardig over uitgeschreven.

Maar ik hou ervan om over het creatieve proces te schrijven, en over allerlei andere onderwerpen. Dus ik blijf wekelijks terugkeren met een schrijfsel. In welke vorm dat gaat zijn daar heb ik nog geen idee van. Behalve dan de frequentie die wordt wekelijks.

Ik denk al langer na over creatieve processen en dan niet alleen met betrekking tot muziek, maar op allerlei gebied. Of dat nu het maken van muziek, het schrijven van software, het onderzoeken van dingen of het koken van een maaltijd is. Bij alles komt creativiteit kijken. Het gaat allemaal om het bij elkaar brengen van ingrediënten en deze samenvoegen tot een mooie oplossing.

De meeste van deze processen gaan allereerst over het definiëren van de grenzen van het project, de oplossing van het probleem of de te maken maaltijd. En in al deze processen gaat behoorlijk veel mis. Veel pogingen falen alvorens dat ene beoogde eindresultaat eruit komt. Dan rijst de vraag is falen erg ?

Falen is leren, en je leert alleen door dingen te doen. In een maatschappij waarin alleen succes gedeeld wordt lijkt het misschien alsof alleen talent en inspiratie genoeg is om het gewenste resultaat te bereiken, als het ware een magische formule.

Uit ervaring weet ik dat dat niet het geval is. Ik heb talloze fouten gemaakt, of dat nu met het schrijven van code was, mijn hardlooptrainingen of mijn muzikale avonturen, het enige echte falen is opgeven.

En dan niet opgeven in de zin van een alles overheersend mantra dat je nooit ook in maar iets mag opgeven. Soms is opgeven de juiste keuze, als een gekozen vak of sport of wat dan ook gewoon niet jouw ding is, is opgeven de juiste keuze.

Maar als het iets is wat je niet loslaat, waar je vaak aan denkt en wat je graag doet, geef dan vooral niet op. Maar na de eerste energie en inspiratie boost die iedereen ervaart bij het starten van iets nieuws, komt er onvermijdelijk een moment dat alles gaat tegenzitten. De energie vloeit weg en de inspiratie lijkt verdwenen en nooit meer terug te komen. De resultaten lijken in niets op wat je je had voorgesteld.

Onthou dan dat de passie en inspiratie slechts het begin zijn van de cirkel, de rest is hard werken en niet opgeven. Dan volgt het gevoel van passie en inspiratie vanzelf weer en ook de resultaten. Showing up is half the work. Volgende week ga ik eens kijken hoe je gewoontes opbouwt waarbij je zorgt dat je altijd op komt dagen voor het harde werk. Ook als alles tegenzit. En hierbij de basis legt voor vooruitgang.

Mindset – Krijg dingen gedaan

Mindset, een mooi engels woord voor manier van denken. Vandaag over het gedaan krijgen van dingen. Wat die dingen ook mogen zijn. Ik heb noodgedwongen veel tijd besteed aan het verkrijgen van een mindset om dingen gedaan te krijgen. Dat begon voor mij op het moment dat zelfs de meest eenvoudige dingen moeilijk waren. Het gedaan krijgen van dingen bestaat uit (voor mij althans) uit een paar ingrediënten.

Allereerst is daar planning, maak er een. Voor een planning heb je een doel nodig waar je naartoe en omheen kan plannen. Er moeten immers zat zaken gebeuren naast je grote doelen. Dus heb een doel, en breek dit doel in stappen die gedaan moeten worden om het doel te bereiken. Zet daarbij de middelen en tijd die je er voorlopig hebt bij.

Dat klinkt enorm eenvoudig, feitelijk blijft alleen het uitvoeren over. Maar het blijkt behoorlijk moeilijk te zijn om een goed uitvoerbare planning te maken. Ik heb ervaren dat er een aantal makkelijke valkuilen inzitten. De eerste en meest voor de hand liggende is dat ik veel te veel wilde doen, ik plande veel meer dan ik eigenlijk kon doen. Nu kom ik op tip 2, plan te weinig. Er zal altijd iets tegenzitten, iets tussendoor komen of iets niet juist gaan op wat voor manier dan ook. En deze gebeurtenissen verpesten je mooi gemaakte planning en kekke to do lijsten.

Zorg dat je nooit meer dan 3 doelen in 3 categorieen hebt, waarom ? Welnu omdat het anders snel onoverzichtelijk wordt en alles gaat schuiven. Met als gevaar dat geen van je doelen ooit gehaald worden. Een voorbeeld. Een op het vlak van een werk of leerden, een doe doel (fysiek of anders) en een privé doel. zoiets, leer programmeren, loop een 10 kilometer hardloop wedstrijd en plan een mooie vakantie.
Je kan je maar op zoveel tegelijk concentreren. Bovendien moeten er naast je doelen nog zat andere zaken gedaan worden.

Het voorbeeld is ook verdeeld in 3 categorieen met reden. een doel vereist veel denkkracht , een meer fysieke en een die gericht is op vrije tijd en ontspanning. De eerste 2 balanceren zich mooi uit. De hersenen hebben namelijk tijd nodig om het geleerde te verwerken en tot rust te komen en beweging helpt hierbij goed (evenals slapen). De derde is per definitie leuk en heeft wat minder rekenkracht van het brein nodig en gaat meer richting ontspanning

De meeste mensen hebben een maximum van ongeveer 4 uur per dag die aan intensief denkwerk kunnen worden besteedt. Als je jezelf daarin getraind hebt. Dus hou je to do lijsten klein, en sta jezelf toe veel goede rust te nemen. Maak er een gewoonte van om reminders en aantekeningen van toekomstige taken niet automatisch aan je to do lijst toe te voegen. Maar noteer ze apart. Anders veroorzaken ze direct afleiding.

Dat maakt gelijk een mooi bruggetje naar de laatste tip voor vandaag. Als je met intensief hersenwerk bezig bent, zorg er dan voor dat alle afleiding weg is. Weg met de telefoon, de inbox en het liefst de hele internetconnectie. Zorg ervoor dat je je volledig kan richten en concentreren op de taak die voor je ligt.

Zorg er ook voor dat iedereen weet dat je die tijd niet gestoord mag worden, iedereen waarvan je weet dat die je kunnen storen en bij voorkeur meer mensen. Laat het die mensen bij herhaling ook weten, dat het echt niet kan anders dan in een noodgeval. Maak ook duidelijk wat voor zaken jij onder een noodgeval verstaat.

Zorg ervoor dat je jezelf niet tot het uiterste laat gaan in zo’n sessie. Hersenen consumeren namelijk bergen energie en teveel vragen levert lange hersteltijden op. Zet een wekker en neem zodra de tijd om is een echte pauze. Eet wat , geniet van een kopje koffie maar die helemaal niets verder. Dus geen telefoon, geen inbox geen internet. Gewoon hersteltijd. Zorg er ook voor dat je opbouwt naar dat maximaal van 4 uur. Start bijvoorbeeld met een half uur en meen dan rust. Het is erg moeilijk om een flinke tijd achter elkaar geconcentreerd bezig te zijn.

Ik heb zelf alle fouten gemaakt op dit vlak, teveel doelen , teveel op de to do lijst en veel te veel afleidingen die direct beschikbaar waren. Dit leidt tot frustratie en boosheid omdat dingen niet afkomen binnen de geplande tijd. Niet eens in de richting. Het vergt inspanning om tot een scherpe focus te komen. Het vergt enige training om tot een goed concentratie niveau te komen, het vergt consistentie en ritme als het ware om het in jezelf te vestigen en het op te kunnen roepen wanneer nodig.

Tip 3 , en de laatste voor vandaag, wees niet te streng voor jezelf. Er gaan dagen zijn waarin het als vanzelf gaat, je vliegt door je taken heen en er zullen dagen en zelfs weken gaan komen waarin niets lijkt te werken. Vertrouw op jezelf en hou vol. Je komt er en over tijd wordt het gemakkelijker om je concentratie terug te krijgen. Zorg ervoor dat je aan zelfevaluatie doet op gezette tijden in het proces. Zijn de doelen die je gesteld hebt de juiste doelen ? Zijn er zaken die aanpassing vereisen na verkregen nieuw inzicht? En wees niet bang om doelen te schrappen en weg te gooien als ze niet passen of niet haalbaar blijken. Ik heb meer doelen weggegooid dan gehaald. Maar zorg ervoor dat je er uit leert en weet hoe het toe te passen bij je nieuwe doelen.

Zorg dat je er lol in hebt, het is niet altijd leuk. Dat hoeft ook niet en kan ook niet. Sommige doelen zijn ronduit vervelend maar nodig om ergens te komen in opbouw naar een leuker doel. Maar zorg dat je onderweg plezier in het proces hebt. En zorg ervoor dat je altijd ook doelen stelt waarbij je zeker weet dat je er plezier aan beleeft. En geef nooit op en vertrouw op jezelf en het proces.